TheSearchForSoma a dit:
Ik begrijp je standpunt brugsmansia, maar mijn mening blijft wel van de jouwe verschillen.
Ik denk dat het beeld dat wij over de Islam hebben grotendeels komt door wat we in de media te zien krijgen,wat natuurlijk voornamelijk de "slechte,barbaarse" aspecten zijn die tegen ons westerse "verlicht" denken ingaan.
Ik zie mensen die dat geloof aanhangen, en zij leven hun leven in een gestuurde baan door middel van aangenomen/geprogrameerde metaforen. (Net als Christenen overigens, in mildere mate) Wat dus impliceert dat je touwen aan jezelf en anderen vastknoopt. Logisch dat dat geen vrijheid oplevert en er daardoor conflicten ontstaan, en daardoor de drang ontstaat om op te zwellen in de fysieke wereld voor dominantie. Dat levert identiteits herkenning op. Net als symbolen, iconen en labels dat doen.
Hetgeen volgt is een natuurlijke reactie van de menselijke geest, die zich namelijk gaat toeleggen op het ontwikkelen van een stevige gebonden identiteit die zodoende lof kan innen door middel van externe recognitie. Het innen van het lof door Zelf afknijping en gemeenschapelijke aansluiting, wordt het leven. Men denkt dat erkenning oogsten door herkenning het hoogst haalbare is.
Zo werkt de menselijke geest niet vanuit het perspectief van een ware psychonaut, tenzij je een sadistische fetish hebt die beperkte bewegingsvrijheid voor de geest en vrijdenkerij wenst.
En unaniem vast te houden aan wat men altijd al dacht is eveneens een logische voortzetting voor velen, omdat ze niet opnieuw met een blank vel durven te beginnen.
Tenzij je je ego opzij schuift en bereid bent te her orienteren door middel van een rationelere verhouding met het leven. Daarvoor zul je door het stof moeten en een deel van gedachtengoed moeten afbreken voor wederopbouw, voor een begin wat werkelijk het zelf van ontplooiing voorziet. Vertel dit eens aan het gezag die de sharia hanteert...
Geloof aan de hand van geschreven metaforen is een straffe afknijping voor het individu waarin, op welke wijze dan ook, een bending in de environment wordt belooft. De terugkeer van een heilige of redder, automatische genezing, een plaats in een hiernamaals, een bevoorrechte kracht die voorbehouden is aan enkel de volgers van een bepaalde religie. Noem maar op. Of gewoon 'het beste leven', maar alles is het beste als het het enige is waarvan kennis is genomen. De barsten ontstaan omdat ieder mens in de diepste lagen van z'n buik iets anders heel ver weg beseft met z'n voelsprieten, maar er geen vinger op kan leggen.
Ik geloof simpelweg niet dat er een mens is die niet houd van zachtaardigheid, openheid en begrip om tot een evenwichtige samenleving te komen. Wat ik wel geloof waar men niet van houd is om aanvankelijk
kwestbaar te worden om dit te bereiken, en een langdurig tijdsbestek als vergooit te beschouwen.
Wij mensen zijn allemaal gelijk, dus cultuur en levensbeschouwing maakt het verschil.
Ik hou niet van passiviseren zoals veel hippies dat deden om de lieve vrede te bewaren door mogelijkheden van levensbeschouwingen niet uit te spreken en maar gewoon om te kunnen gaan met mensen zonder deze te wijzen op mogelijkheden tot zelfontplooing binnen een ongedwongen sfeer.
Niemand is hetzelfde, daarom is het noodzaak dat een ieder kennis kan nemen van vele levensbeschouwingen of initiaties. En 1 geldende cultuur die unaniem stand moet houden, beperkt een hoop individuen in hun ontplooiing.
Deze ruimte is aanvankelijk in elke metaforische religie nooit gegund omdat zij die baat hebben bij instandhouding van zingene mensen met hun ogen dicht, dondersgoed weten dat een rationele herbenadering hun label in gevaar brengt. En zonder dat label wil geen van de volgelingen en voeders zich schikken naar nauwgezette geboden, die onprettige prikkels in de geest bewerkstelligen en vrij denkerij afbinden.
Het gaat mij om mensen, misschien is het voorleggen van levensbeschouwingen wel een bloeierende additie voor de menselijkheid dan het zelf verwekken van kinderen.
