We hebben allemaal een individuele zetel in een gedachtenwereld waarmee we een verhouding met het leven hebben, dat maakt het leven zoals we het zien.
Als ik zonder grenzen, belang of identiteit probeer plaats te nemen in de gedachtenwereld van Klink. Dan kom ik tot een verhouding met het leven waar ik wel om kan janken en die ik vervloek op grond van m'n eigen gedachtenwereld. Maar zijn verhouding met het leven wordt wel aan m'n bewustzijn getoond.
Het is heel moelijk om vanuit je eigen gedachten wereld te moeten toegeven aan een meerderheid van gedachtenwerelden die niet strookt met die van jezelf.
Het gevoel in jou gedachtenwereld wordt door die meerderheid niet gevoelt, geroken of geproeft en het is heel moelijk om daar de rust en het rationalisme bij te bewaren en het door te slikken.
Helaas is het democratische systeem het minst slechte om de menselijkheid onder ons allen te waarborgen. Doen we dat niet, ontstaat er iets wat een ieder van ons verafschuwd. En om de integriteit van het systeem te waarborgen, kunnen zelfs voor kleine vraagstukken geen uitzondering worden gemaakt als er toch een meerderheid is die met ontwetendheid beslist.
Het is de kunst om zoveel mogelijk gedachtenwerelden door middel van nuchtere voorleggingen van kennis uit eigen vrije wil, een verandering te laten aanbrengen in hun eigen gedachtenwereld, zodat je eigen wensen zo veel mogelijk in het uiteindelijk compromie worden opgenomen.