Eindelijk dan weer eens truffels gebruikt. Later wat wiet er bij gerookt, wow het was een prachtige ervaring. Precies wat ik nodig had.
De truffels hadden een beetje een wit laagje gekregen, had ze niet gekoelt, maar ze waren niet over de houdbaarheidsdatum heen. Ik besloot ze toch te nemen, omdat als het niet echt helemaal goed zou zijn het er toch wel weer uit zou komen. En het zou zonde zijn om ze weg te gooien.
Ik had wel een bodyload, maar afgezien van wat korte toiletbezoekjes is alles gewoon binnen gebleven.
Dit is wat ik tijdens het trippen heb opgeschreven:
Paddestoelen en wiet.
Dit is ongelooflijk. Ik heb er geen woorden voor. Mijn spieren voelen verslapt.
Zojuist had ik het idee dat alleen maar 'zijn' best moeilijk kan zijn. M'n hart gaat te keer maar ik ben niet bang. Ik ga echt heel diep. Elk moment, in elk moment zit een jaar verstopt. Het is niet erg dat ik er geen woorden voor heb want ik kan toch nauwelijks schrijven...
Ik kan hier heus niet aan dood gaan, aan zoiets, dat is nog nooit gebeurd. Gewoon alleen zijn is lastig. Het is logisch dat ik me zo vast klamp aan dingen maar toch...
Er is geen schuld, alleen maar liefde en aanvaarding. De schaduwen hebben paarse randjes.
Puur genieten, puur zijn, dat is de sleutel.
...
Fuck dit moet ik gewoon kwijt.
Dit is fantastisch. Wat ontzettend mooi.
Het heeft geen zin om mijn voice recorder te gebruiken want dan zou ik alleen maar woorden van ontzag en waardering uitten.
Dit is prachtig.
Grappig ook dat alleen mensen die psychedelica gebruiken begrijpen wat ik met 'dit' bedoel.
Steve Roach - Structures from Silence is fantastisch!
Gevoel, geluid en zicht zijn één. Prachtig.
Het is zo grappig dat deze toestand eigenlijk niet benoemd kan worden.
Gewoon alleen maar aanwezig zijn, damn.
...
Ongelooflijk! Gewoon staan in het donker, armen uit elkaar en je bent alleen maar aanwezig, heel indrukwekkend. Zo jammer dat ik bang ben om om te vallen.
Mijn lichaam is verdoofd, zo voelt het aan maar je gevoel gaat verder. Veel verder.
Nu snap ik die floatation tanks. (1) Fuck, dat moet pas intens zijn.
Best eng eigenlijk, gewoon alleen maar zijn. Geen lichaam meer hebben.
Heerlijke droomtoestand. Tijd heeft ook geen betekenis.
...
Damn wtf ik heb gewoon geen lichaam. Echt wow. Ik snap eigenlijk niet waarom ik dit op schrijf want woorden schieten te kort. Haha, wat is alles toch grappig!
Zo grappig om te bedenken wat ik m'n lichaam aan doe om dit te ervaren.
Ja, dat is het. Het is niet alleen gevoel, het is ook ervaren.
Moeilijk maar ook mooi.
Ik houd mezelf vast aan mezelf om te voorkomen dat ik niet op ga in alles.
Ik heb geen idee wat m'n lichaam hier van trekt op het moment. Toch heavy bodyload.
Het laat maar weer is zien hoe fragiel we eigenlijk zijn. Nu bijna 5 uur 's ochtends haha.
...
Het is vreemd om gewoon alles los te laten. Ook wel eng, maar ik snap het wel (waarom).
Near the Parenthesis is prachtige muziek. (2) Er valt voortdurend wat in te ontdekken!
Alsof het hier voor is gemaakt. Ik hoorde net heel in de verte in de muziek ook een stem iets over psychedelic drugs zeggen, nog nooit eerder opgemerkt.
Wat is bewustzijn toch bijzonder!
Denk daar maar eens over na!