Mede-psychonauten,
Geïntrigeerd en met plezier lees ik de verhalen hier op het forum. Tot voor kort heb ik echter nooit de behoefte (of de moed) gehad om mijn verhalen te plaatsen. Met hemelvaart (toepasselijk of nie
) heb ik in een trip dingen over mezelf geleerd waardoor ik dit wil schrijven, voor mezelf en hopelijk ook om anderen te helpen. Dit leek me voor mij het beste topic om te beginnen.
Voor de mensen die de tijd nemen om dit te lezen, dit is mijn verhaal, het is lang niet zo boeiend als dat van sommige anderen die hier rondstruinen, maar ik hoop er in de toekomst nog veel aan toe te kunnen voegen. Ik hoop via deze weg Lion, skoeip en anderen die net als ik met hun innerlijke zelf bezig zijn te helpen.
Ik ben een jongen van 20, vrij slim en geïnteresseerd in alles dat op mn weg komt. Ik had mijn eerste ervaringen met ‘drugs’ op mn 14e. Ik werd dronken op een feest en ik was gelijk verliefd, dat het drinken van bier je zo erg kan veranderen, maar ik wist dat er meer moest zijn, een grotere waarheid. Een à twee jaar later kwam het blowen dat het bij mij ook zeer goed deed, hoewel ik wist dat ook dit niet alles was.
Op mn 18e heb ik met een aantal vrienden voor het eerst paddo’s gegeten, rauw bij een meertje in de buurt van mn huis, toen wist ik helemaal niet wat me overkwam, maar nog steeds was dit niet de openbaring waarvan ik het bestaan intuïtief kende.
De eerste van die openbaringen kwam pas een jaar later toen ik voor de tweede keer paddo’s at, deze keer bij een goede vriend thuis en in een soepje bereid. Tegen die tijd had ik ook flink gelezen over de werking en het psychotherapeutisch gebruik van stoffen als LSD en MDMA. Ik was rond die tijd niet erg gelukkig, misschien zelfs tegen het depressieve aan. Ik was stil en een beetje teruggetrokken. Als ik praatte was het over dingen die ik wist of dingen die in mn omgeving gebeurden, maar ik had het nooit over wat ik voelde of dacht.
Tijdens deze openbarende trip was de stemming na een tijdje vrij angstig en heerste er een negatieve sfeer door bepaalde invloeden van buiten die ik voor de lengte van het verhaal niet verder zal noemen. Doordat de sfeer negatiever was werd ik op een gegeven moment een negatief denkpad ingetrokken en ik begon te denken over de zin van het bestaan en het leven. Uiteindelijk ben ik toen tot de conclusie gekomen dat er eigenlijk geen doel aan het leven is, we zijn een gevolg van toeval en alles wat ons gebeurt en alles wat we meemaken is een gevolg van toeval. Dit is geen erg opbeurende gedachte dat je eigenlijk voor jan met de korte achternaam bestaat, ik heb tijdens die trip dan ook meermalen gedacht om er dan maar een eind aan te maken, maar dan na de trip als ik weer normaal kon denken.
Na de trip heb ik deze ervaring eens objectief bekeken en heb er een fout in kunnen ontdekken: Wat maakt het uit dat het leven geen zin heeft, je kan het zelf zin geven! Je leven bestaat uit ontelbaar veel momenten en ik heb mijn leven het doel gegeven zoveel mogelijk van die momenten positief in te vullen. Dit houdt voor mij in zoveel mogelijk momenten positieve (liefde, blijdschap e.d.) gevoelens te hebben en proberen die gevoelens op zoveel mogelijk anderen over te brengen.
De andere ervaring die ik op ‘papier’ zet is de ervaring van afgelopen hemelvaart.
Ik ben die hemelvaart met vier goede vrienden, onder wie Entheonaut en Mindastronaut van dit forum, naar een bos hier in de buurt gegaan en heb zo’n 150 mg MDMA gebruikt. Van tevoren had ik mezelf voorgenomen er een soort psychotherapeutische sessie van te maken, en dit is zeker gelukt. Tijdens deze MDMA-trip heb ik zeer goed objectief naar mezelf kunnen kijken, de dingen die ik heel erg waardeer van mezelf en de dingen die ik wil veranderen om positiever in het leven komen te staan. Tijdens deze trip heb ik ook van mn vrienden gehoord hoe zij mij ervaren en alles wat ik toen hoorde blijkt waar te zijn al zou ik het in het dagelijks leven waarschijnlijk ontkend hebben.
Wat ik allemaal geleerd heb die dag is teveel om hier neer te zetten, maar een aantal punten zal ik toch noemen:
- Mijn zelfvertrouwen was veel te laag, ik ben mij en de mening van mensen die dat niet aan staat kan me gestolen worden
- Ik moet meer liefde geven aan mn omgeving, de mensen laten weten dat ze belangrijk voor me zijn, hoe moeilijk dit ook is zonder de liefde van de MDMA
- Er is maar één ding waar ik echt bang voor is en dat is dat mn leven een sleur wordt, dat zal ik nooit laten gebeuren. Ik zal alles doen om niet saai te worden, elke dag iets leuks doen, leven het avontuur!
Ik zie psychedelica en ook MDMA als gereedschap waarmee je jezelf kan verkennen en leren kennen, ik hoop dat nog veel mensen gelukkiger kunnen worden, al dan niet op deze manier.
Dit verhaal is wat langer geworden dan ik dacht, maar het heeft geholpen dat ik mn hart heb kunnen luchten en ik hoop dat iemand hier ook iets met deze ervaringen aankan.
Ik wil in ieder geval Entheonaut, Mindastronaut en mn andere medetrippers van vorige week hartelijk bedanken voor een dag die ik niet snel zal vergeten, ik hou van jullie gasten!
Groeten!
Roeligan
bedankt iedereen! deze reacties en discussies geven me weer een positief gevoel zodat ik er echt wat aan kan gaan doen! 
.
