Ik vraag me best vaak af wat verslaving nou eigenlijk precies is. ik heb het voor mezelf eigenlijk niet zo duidelijk. Bij middelen die fysiek verslavend zijn, zoals heroine ofzo begrijp ik het wel, maar bij psychische verslaving wordt het voor mij al een stuk ingewikkelder.
Om te beginnen vind het onderscheid psychisch en fysiek altijd vrij verwarrend. Als je het puur lichamelijk bekijkt zijn hersenen ook fysiek, en zijn de meeste zo niet alle activiteiten eigenlijk gewoon psycho-actief. Alles wat men leuk vind om te doen zoals muziek maken/luisteren, autorijden, tekenen, bij hardlopen heb je de bekende "runners high". Al die activiteiten stimuleren gewoon hetzelfde beloningscentrum als dat wordt gestimuleerd bij drugs. Dus wat is dan het verschil. Als je zegt dat verslaving = afhankelijkheid, dan ben ik serieus aan een heel hoop dingen verslaafd en niet alleen middelen.
Afhankelijkheid is voor mij dan ook dat je heel erg baalt/depri/wanhopig wordt als je bepaalde dingen die voor jou belangrijk zijn niet kunt hebben/doen om de een of andere reden. Een persoonlijk voorbeeld is zingen. Ik zing heel veel, probeer er nu ook mijn beroep van te maken. Maar in ieder geval, ik heb het echt nodig. Niet als primaire levensbehoefte uiteraard, maar wel om me goed te voelen. Als ik omdat ik het erg druk heb met andere dingen of nog irritanter verkoudheid niet kan zingen dan komt er na een dag ofzo een gevoel wat ik echt ervaar als craving, wordt ik erg chagrijnig van. En dat blijft ook opbouwen tot ik weer een keer een uur ofzo heb kunnen zingen.
Iets anders waar ik echt heel erg van baal is dat mijn auto een tijdje terug is kapot gegaan en dat ik geen geld heb voor een nieuwe. Wat ik voornamelijk erg mis is het gevoel aan vrijheid en daarnaast geeft het autorijden zelf mij ook iets, om de een of andere reden kan ik er erg veel rust in vinden.
En dan heb je nog MDMA. Door omstandigheden kan ik daar al een behoorlijke tijd niet meer aankomen. En echt, ik zit daar behoorlijk mee. Ik denk dat ik er wel verstandig mee om kan gaan, maar zelfs dat weet ik niet zeker. Maar ik mis het heel erg, kan zeggen dat ik er craving naar heb en er soms verdrietig van worden dat het zo'n gedoe is. Inmiddels is het gevoel van craving naar MDMA al minder geworden omdat het inmiddels zo lang geleden dat ik het een beetje opgegeven heb. Opgeven is voor mij het proberen los te laten van een sterke hechting aan iets dat onbereikbaar is. Geeft erg veel rust, voor mij dan. Mijn punt is dat voor mij die gevoelens over de drie beschreven persoonlijke afhankelijkheden even intens zijn, waarschijnlijk voor zingen nog het meest intens. Maar in elk geval behoorlijk intens voor mij. Maar de meeste mensen die ik dit vertel schrikken erg van het MDMA verhaal, terwijl ze die andere dingen erg goed begrijpen. Wat ik me dan afvraag is, hebben ze daar gelijk in? Of is het meer cultureel bepaald, want ja drugs heeft een behoorlijk negatief stempel.
Als je uitgaat van dat de mens bestaat uit een lichaam en een geest/ziel. Wat is er dan afhankelijk? Je lichaam/brein of je ziel? Of verschilt dat per ding? Eigenlijk komt het er voornamelijk op neer dat ik behoorlijk complex vind. Hoe zoiets nou echt zit. En ook erg fascinerend by the way.
Oh, en ik wilde ook nog even kwijt dat ik dit een heel cool forum vind
. Ik ben nog erg nieuw hier. Ik heb echt met plezier de verhalen van anderen gelezen. Er zijn echt zoveel dingen die ik nog niet weet, die ik nog moet ontdekken. Maar ik heb in mijn tot nu toe 13-daags lid zijn al erg veel bijgeleerd.