kunnen jullie uitleggen welke veranderingen psychedelica in jullie ''nuchtere'' staat van het dagelijks leven teweeg hebben gebracht?
dan zou ik namelijk meer duidenlijkheid krijgen over welke veranderingen in mijn eigen perceptie/bewustzijn door psychedelica komen en welke gewoon door emotionele/andere processen.
ik heb sinds een tijd heel erg dat ik alles te twijfel stel. op veel gewone momenten wordt ik me bewust ervan hoe onwerkelijk alles is, dat ik niks weet, dat alles veel meer 2D lijkt, als een poppenkast waarin iedereen als een majoret wordt bespeeld, iedereen op automatische piloot behalve ik op dat moment, omdat ik aan de dingen twijfel, ''waarom'', ''hoe'' en ''of'' stel.
hoe meer je je bewust wordt van die dingen, hoe meer je de schijn door lijkt te hebben, hoe meer je ook juist niks weet, omdat alles wat je normaal voor gewoon aanneemt is niet meer. ik accepteer materie niet meer als iets bestaande.
geestelijk weet ik natuurlijk al lang dat de dingen niet zijn wat ze lijken, dat; zoals bill hicks het beter verwoord, we slechts langzaam vibrerende energie zijn zichzelf subjectively experiencing. ( je begrijpt wel wat ik bedoel).
maar de laatste tijd heb ik in het dagelijk leven meer moeite om met dat onbegrip te leven.
ik ben er nog niet uit, of dit een positief of negatief iets is, ik denk als je er juist mee omgaat, heel positief, maar zie ook dat sommige mensen zelfmoord zouden plegen in een gevorderd stadium.
het maakt dat je zoekt, en uiteindelijk vind.
dan zou ik namelijk meer duidenlijkheid krijgen over welke veranderingen in mijn eigen perceptie/bewustzijn door psychedelica komen en welke gewoon door emotionele/andere processen.
ik heb sinds een tijd heel erg dat ik alles te twijfel stel. op veel gewone momenten wordt ik me bewust ervan hoe onwerkelijk alles is, dat ik niks weet, dat alles veel meer 2D lijkt, als een poppenkast waarin iedereen als een majoret wordt bespeeld, iedereen op automatische piloot behalve ik op dat moment, omdat ik aan de dingen twijfel, ''waarom'', ''hoe'' en ''of'' stel.
hoe meer je je bewust wordt van die dingen, hoe meer je de schijn door lijkt te hebben, hoe meer je ook juist niks weet, omdat alles wat je normaal voor gewoon aanneemt is niet meer. ik accepteer materie niet meer als iets bestaande.
geestelijk weet ik natuurlijk al lang dat de dingen niet zijn wat ze lijken, dat; zoals bill hicks het beter verwoord, we slechts langzaam vibrerende energie zijn zichzelf subjectively experiencing. ( je begrijpt wel wat ik bedoel).
maar de laatste tijd heb ik in het dagelijk leven meer moeite om met dat onbegrip te leven.
ik ben er nog niet uit, of dit een positief of negatief iets is, ik denk als je er juist mee omgaat, heel positief, maar zie ook dat sommige mensen zelfmoord zouden plegen in een gevorderd stadium.
het maakt dat je zoekt, en uiteindelijk vind.