Tripreport: Vrijheid door beperking

[Pazusu]

Gisteren voelde ik god door me heen stromen, dankzij mijn omeletje met Champignons, eitjes, uitje, peper, zout, beetje sojamelk, en 60 g mexicaanse paddestoeltjes op 2 sneetjes wit brood.

Mijn lichaam was niet meer dan een hulpmiddel om mbv water de prachtigste creaties te maken.

God liet me zien dat elke opgeworpen beperking creativiteit vraagt, en dus jouw vraagt goddelijk te zijn. Hij liet het me zien door een klein kevertje op het horregaas. Ik heb er een gedicht over geschreven, maar eigenlijk is de waarheid erg moeilijk vast te leggen:

Vol verwondering
lag ik te kijken
naar dat kevertje,
precies op maat gemaakt
om te kunnen glippen
door de mazen van het horregaas.

Daar had de fabriek nu niet op gerekend;
dat het zoiets moois zou scheppen
als dit vliegje zo vrij
om zich te bewegen

zonder overigens een functie
dan om mij te laten verwonderen
over de rode zweem
op de uiteinden
van haar piepkleine vleugeltjes.

Anderhalf uur lag ik op bed en gaf me over aan de goden.
Mijn lichaam was één met het dekbed.
Mijn tong
mijn ogen
mijn tranen
mijn vingers

allemaal creatief scheppingsgereedschap

met behulp van een beetje water.

Als je je vingertop op het glazuur van je voortanden doet, ontstaat er een dun filmpje vocht. Dit was de basis om weer een plant te maken. Dan weer veranderde mijn lichaam van houding. Mijn hoofd op de vensterbank. Traanvocht van mijn oog maakte één geheel met de vensterbank en mijn handen vormden een bloem, die nèt niet bij het touwtje van het rolgordijn kon, zodat de plant eeuwig zou verlangen het touwtje aan te raken.

Misschien zul je er niets van begrijpen, maar de ervaring was zoo begrijpelijk. Ik was gewoon een plant, die open stond voor elke Goddelijke creativiteit. Het leek zo saai, maar bleek zo bijzonder. Het was een persoonlijke les in creëren. En bij verschillende creaties, bleek God even verrast als ik over het resultaat. Er zat vrije wil in elke schepping, binnen bepaalde grenzen. De grens, zorgt voor vrije wil. De mazen van het web bepalen als het ware de verrassing. En soms, tegen de verwachting in, ontstaat er iets dat beter was dan ook God in gedachten had. Bij toeval. De oneindige intelligentie erachter was voelbaar.

Later dacht ik dat de met liefde bereidde omelet er toch nog uit zou komen. Ik werd duizelig en ging op de vloer van het toilet zitten. Mijn lichaam vibreerde. Mijn vingertoppen tintelden. En ik doorvoelde wat het betekende vader te zijn, als je zoon (je eigen liefdevolle creatie) moet sterven aan het kruis. Je wilt hem vasthouden, maar weet dat je je zoon daarmee kwaad doet. Je zult hem moeten loslaten en aan moeder aarde geven. Ik fluisterde: ga maar, ga maar naar je mamma. Ik zag dat de vadergod omgeven wordt door de moedergod. De vader is creatief. De moeder is liefde.

Een onverdraaglijke pijn uit mijn ziel kwam tot ontlading. En ik had een onuitsprekelijk verdriet en huilde. Daarna voelde ik me als herboren. Mijn hond kwam me troosten, als een moeder zou doen bij haar pups. Daarna stond de herboren vader op, om met haar een spelletje te spelen. En ik zag mijn hond met andere ogen dan daarvoor: zoals ze is. En ik voelde een heerlijke vriendelijke warme liefde voor haar. Ik wist dat ik in december het kon: vader zijn. Dan verwachten wij namelijk een kind.

Ik vroeg me af of het mogelijk was het op te schrijven.
Het is zo ongelooflijk persoonlijk en bijna onmogelijk over te brengen aan de oordelende mensen.

Maar ik weet nu wat een genie God is. En wat voor primitieve scheppingen wij maken, ten opzichte van Hem. En wat een warmte wij missen, ten opzichte van Haar. Kortom: hoe primitief wij zijn. Ik ben heel dankbaar voor deze persoonlijke les. En weet nu wat ik nog meer kan leren.

 

[Spidi]

Mooi, Pazusu, heel mooi. Ben er een beetje van mijn stoel geblazen.
Zoals je zei is dit alles heel persoonlijk en dus heb ik er helemaal niets over te zeggen. Ik vind het gewoon prachtig dat mensen zulke inzichten bereiken door paddestoeltjes. Heerlijk gewoon, ik voel met je mee, in de mate van het mogelijke.

Nog veel succes met je kindje en je verdere ervaringen! Voed het goed op en geef het je eigen normen en waarden mee, geef het gewoon zoveel mogelijk van jezelf mee, dan komt alles wel perfect in orde.

Groeten,

Spidi.

 

[Pazusu]

Dit zal voorlopig wel mijn laatste paddotrip zijn. Er komen andere tijden. En op korte termijn ben ik er nog niet aan toe. De ervaring was heftig genoeg.

Wel vreemd, deze keer geen kleurtjes. Alleen even aan het begin, toen ik buiten op het bankje in de zon zat. Ik hoorde nog een paar vreemde babbelende geluidjes (ik dacht nog, dat kan geen vogel zijn geweest). In een vorige trip op Mexicaanse Palenque paddo's veranderde ik ook al in een paddestoel. Toen droomde ik dat ik via een mycellium van licht mijn intelligentie door het heelal verspreidde. Toen ik 's-ochtends wakker werd was ik een paddestoel. Dit leek daar, een jaar later, wel een vervolg op.

Edit: de kern van mijn trip was denk ik wel, dat elke blokkade of beperking die zich in het leven aandient vraagt om creativiteit en aanpassing. Dus Goddelijkheid. Ook mijn trouwring werd aangewezen als een klein gevangenisje. En andere cirkels, zoals het klokje op de vensterbank. Tijd is ook zo'n structuur. Dat je elke dag bijvoorbeeld naar een fabriek gaat om horregaas te maken. Wees zoals dat kevertje was misschien wel de boodschap. Maak jezelf precies op maat om te bewegen door de mazen en creëer je eigen vrijheid. Overwin de beperking, door je aan te passen. Evolutie heet dat.