Soooo, die oordopjes waren geen overbodige luxe tijdens mijn trip vrijdag. De straat leek wel een steengroeve; van elf uur 's ochtends tot vijf uur 's middags werden de muren van m'n woning gepenetreerd door het aangename geluid van betonboren of iets. Je kent het wel, dat je buurman van vijf huizen verderop even een gat in de muur boort om een schilderijtje op te hangen en je het gevoel hebt dat je directe buurman in de buitenmuur van je huis bezig is. Later kwam ik erachter dat ze een paar huizen verderop de voegen van de voor- en achtergevel van twee huizen eruit geslepen hebben. Dat gaan ze dan binnenkort weer opvullen geloof ik, en dan is 't allemaal weer als nieuw, je kent 't vast wel.
Maar goed, eigenlijk tijdens mijn trip totaal geen last van gehad want de oordopjes dempten goed. Echt onmisbaar als je in een rumoerige omgeving/buurt 'naar binnen' tript en niet door het rumoer op straat of bij de buren afgeleid wilt worden.
Ik heb die dag na mijn ontbijt om half negen niets meer gegeten. Om twaalf uur dronk ik de thee die ik had gezet van 30 gram fijngehakte verse mexicaantjes. Vervolgens ging ik op mijn rug op bed liggen met oordopjes in en de mindfold op. Externe stimuli geminimaliseerd. Het duurde niet lang voor ik allerlei voorstellingen ging zien. Alles leek opgebouwd uit draadmodellen, was kleurrijk en in meervoud aanwezig. Ik zag gebouwen, gevaartes, robots; alles met een science fiction theme.
In mijn hoofd begon de bombardering van de hersenen met psilocybin of dopamine of serotonine of weet ik 't wat, maar dat 't er opaf geschoten wordt lijk ik tijdens zo'n trip letterlijk te ervaren. Dit gaat gepaard met laserachtige geluiden en daarnaast hoorde ik allerlei modulerende geluidsgolven in een hoog frequentiegebied. Dit vond ik zeer fascinerend.
De Mindfold zorgde voor complete duisternis maar ik had het idee dat het met ogen open trippen zonder iets van de tastbare wereld te zien een stukje minder relaxt is dan met ogen dicht trippen (ogen dicht geeft toch een seintje aan het lichaam van: "We gaan naar binnen, breng het lichaam in ontspannen staat!"), terwijl ik als ik mijn ogen sloot hetzelfde bleef zien als met geopende ogen in de Mindfold-duisternis. Ik ontdeed me dus van de Mindfold en sloot mijn ogen. Opvallend was dat de visuals die ik zag met de Mindfold allemaal een zwarte achtergrond hadden, maar toen het gedempte daglicht weerkaatst door wit beddegoed mijn oogleden beroerde waren de achtergronden helder en licht. Een ander 'effect' van de Mindfold is dat je ietwat beperkt bent in de keuze van je houding, want als je op je zij of buik wilt liggen zit die grote 'bril' op je snufferd aardig in de weg. Enfin, de Mindfold is tijdens een trip toch vooral interessant bij een wat actievere houding. Ik heb nog even met het ding op mijn hoofd rondgelopen, als een blinde, later in mijn trip. Dit was zéér lollig en zorgde ervoor dat ik met tast als input een wereld schiep voor mijn geestesoog. Zeer de moeite waard.
In de door mijn oordopjes gewaarborgde stilte lag ik vervolgens met gesloten ogen op bed. De heftigheid van de trip leek niet meer toe te nemen en ik begon te beseffen dat het outerspace-effect dat ik had beoogd niet zou komen. Was de dosis te laag geweest? Drie maanden geleden ben ik op een zelfde portie paddo's, ook ingenomen als thee, totaal weggeweest, tijd en ego ontstegen. Dat was een zeer indrukwekkende ervaring die me nog lang bleef bezighouden. Nu echter lukte het niet boven mijn ego uit te stijgen en op te gaan in het collectieve onderbewustzijn of ergens in het heelal op te duiken terwijl ik me van tijd noch plaats bewust zou zijn en me één zou voelen met alles. Dit stelde me enigszins teleur. Ik merkte duidelijk dat de dosis dit keer niet voldeed en de hoeveelheid werkzame stof in mijn lichaam niet voldoende was om mijn geest te lanceren.
Ik ben toen begonnen aan een aantal vragen dat me bezighield en waarop ik in deze trip antwoord zocht. Verkerend op het niveau van mijn onderbewuste, terwijl mijn lichaam leek te slapen, had ik zeer heldere inzichten en kreeg ik duidelijke antwoorden. Ik denk dat ik aan het eind van deze fase zo'n anderhalf tot twee uur aan het trippen was.
Vervolgens, na een sanitaire stop, een boterham en een glas water, ging ik liggend op mijn rug aan het experimenteren met zelfhypnose of neurolinguïstisch programmeren of weet ik 't wat voor mooie termen ze daar allemaal voor bedacht hebben (en misschien gebruik ik ze wel helemaal verkeerd). Ik kon met groot gemak mijn lichaam in slaap leggen door enkele keren te bevestigen dat mijn lichaam moe was, zich ontspande, steeds zwaarder werd en in slaaptoestand trad. Vervolgens zette de slaapverlamdheid al snel in, ik verloor het gevoel in mijn ledematen, maar in mijn buik---waar de ziel huist?---opvallend genoeg niet. Toen zat ik daar in m'n hoofd, alsof ik in het controlecentrum van mijn lichaam zat. Zojuist had ik mijn lichaam met succes in slaap gebracht. Ik leerde een aantal dingen:
- Als je 'in je hoofd' bezig wilt gaan helpt het zo veel mogelijk zintuigen ongeprikkeld te laten; Mindfold en oordopjes zijn hierbij handige hulpmiddelen.
- Lukt het je door meditatie of geestverruimende middelen op het niveau van het onbewustzijn te komen dan kun je je lichaam letterlijk vertellen wat het moet doen/welke processen het in gang moet zetten.
Of hoe ik het in mijn daglog schreef:
De geest heeft pas vrij spel als impulsen van buitenaf minimaal zijn danwel als zij ze weet buiten te sluiten.
Dat vergt een getrainde geest. Enfin, wil je eens lekker in je onderbewustzijn ronddolen of kijken of je je fijnstoffelijk lichaam kunt vinden dan is het zaak impulsen van je fysieke (zwaarstoffelijk) lichaam te minimaliseren, zodat dit lichaam geen aandacht meer vraagt en je je met je geest ergens anders op kunt richten.
Hmm... ik ben enkele dagen geleden aan deze post begonnen en had het idee dat ik nog meer wilde vertellen, maar weet nu niet meer wat. Lijkt me aardig compleet zo. Reacties zijn welkom
