whiterabbit
Neurotransmetteur
- Inscrit
- 25/12/07
- Messages
- 26
ongeveer een jaar en half geleden lag ik wakker in bed en kon de slaap niet vatten. ik lag wat te staren toen ik plots een slechte aanwezigheid aanvoelde. ken je het gevoel dat je door een donkere steeg loopt en denkt dat er iemand naar je kijkt of volgt? wel het is dat gevoel met het verschil dat je niet denkt dat er iemand naar je kijkt, je weet het gewoon. Het gevolg is een gevoel van pure angst, paniek. ik wou roepen of bewegen maar tot mijn verbazing lukte dit niet. ik was als gevangen in een lichaam waar ik geen controle over had. en nu komt het ergste. ik zag een gestalte, schim staan aan mijn deur. mijn hersenen probeerden hier een verklaring voor te vinden en bijgevolg werd de schim mijn broer die mij benaderde zoals hij dat vroeger deed om mij bang te maken toen we klein waren (een beetje zoals gollem uit lord of the rings loopt) en ook met de typische geluiden die hij maakte. eenmaal het mijn bed bereikte bleef hij stilstaan en mij aanstaren maar was ondertussen mijn broer niet meer maar een man wiens hele lichaam in zwarte doeken was gehuld behalve zijn ogen. ik was nog steeds verlamd en kon alleen maar toekijken. deze schim wandelde de kamer uit waarna ik terug controle kreeg over mijn lichaam en schreewde het uit. ik wist zeker dat ik het niet gedroomd had, ik was bij volle bewustzijn toen het gebeurde en er was geen overgang zoals je die hebt tijdens het ontwaken uit een droom. maar doordat de schim eerst mijn broer was en daarachter een man met doeken wist ik dat het niet echt kon geweest zijn. had het meteen de man in doeken geweest had er wss anders op gereageerd. ik heb deze ervaring al een tiental keer gehad en wist pas na de vijfde keer wat het was. als je weet wat het is word het plots een stuk makkelijker om mee om te gaan. al bij al een bijzonder onaangename ervaring maar daarom niet minder interresant. ik denk dat de hallucinaties voortkomen uit het feit dat je eerst een aanwezigheid voelt en een sterke paniek, maar doordat je lichaam hier geen stimulus voor krijgt die aanleiding geeft tot deze paniek genereert je geest er zelf een. eigenlijk verkeer je ergens in staat tussen dromen en wakker zijn waardoor het makkelijk wordt voor droombeelden om zich te manifesteren. ik heb al veel verschillende en soms zeer beangstigende wezens gezien tijdens een sleep paralysis, maar ik slaag er meer en meer in om de angst te overwinnen zoals je dat in een sterke trip doet, door je eraan over te geven en met de gedachte in het hoofd dat er je niks kan overkomen en dat sowieso terug naar een normale staat terugkeert. op die manier zie ik het als een ontmoeting met mijn eigen demonen en angstbeelden en word het een waardevolle ervaring.