Dr. Leospace
Alpiniste Kundalini
- Inscrit
- 28/10/05
- Messages
- 686
Het staat al een tijdje op het net, maar ik wou het toch even delen. Een artikel over LSD, artificial intelligence, de war on drugs en nog een hele hoop andere zaken:
http://filosofiewetenschapkunst.web-log ... ewust.html
Als ex-AI student vond ik vooral deze pasage erg inspirerend:
"Dat we slechts een fractie van de werkelijkheid waarnemen acht ik waarschijnlijk. Men hoeft maar naar het leven van dieren en van neurologische patiënten te kijken om te beseffen dat verschillende zintuigen en breinen de wereld verschillend zien dus dat onze waarneming slechts één mogelijke waarneming is. Ook is het maar de vraag of mensen met een hersendefect een verkeerde werkelijkheid zien: dat wij de werkelijkheid waarnemen zoals we die doen, verklaart de biologie doordat deze waarneming voor de mens evolutionair het gunstigst was, hetgeen helemaal niet hoeft te betekenen dat onze waarneming ook de meest adequate weergave van de werkelijkheid is. Soms is het gunstiger om niet alles te zien of te weten.
Wanneer men vervolgens spreekt van een filter voor het bewustzijn, dan suggereert men het bewustzijn te associëren met een bepaalde locatie in de hersenen. Uit wetenschappelijk hersenonderzoek is echter naar voren gekomen dat er geen specifiek hersenonderdeel met het bewustzijn verbonden is. Niet alleen is het bewustzijn als geestelijk ding niet materieel in de hersenen aanwezig, ook zijn verschillende hersendelen in een complex verband nodig om het bewustzijn te kunnen produceren. Ikzelf ben van opvatting dat bewustzijn een zogenoemd emergentie-verschijnsel is: zoals elk organisme op laag-materieel niveau uit louter cellen en uiteindelijk moleculen of atomen bestaat en het verschil met een 'dood' stuk rots daarin bestaat dat een organisme een zodanig zelf-organiserend verzameling moleculen is dat het geheel eigenschappen vertoont dat wij als leven definiëren, zo bestaat het centraal zenuwstelsel weliswaar net als andere organen uit louter cellen of moleculen, maar is het kenmerkende van een brein dat het een zodanig complex netwerk van bijzondere cellen vormt dat het geheel een functie manifesteert die wij als bewustzijn definiëren. Zelf-bewustzijn zou een nog hogere vorm van emergentie kunnen zijn, waarbij opgemerkt dat naar mijn idee het zelfbewustzijn meer is dan alleen een vorm van emergentie omdat het ook sterk verbonden is met een emotie: het "ik"-gevoel waar alle ervaringen van het bewustzijn uiteindelijk aan gekoppeld worden (neuroloog Damasio stelt overigens dat alle rationaliteit niet zonder emotie kan bestaan). Ik kan me wel een bewuste machine voorstellen die min of meer waarneemt en denkt als de mens en daarbij ook zichzelf waarneemt zoals hij andere objecten waarneemt (in feite bestaan die al in de vorm van schaakcomputers en tal van andere artificial intelligence-toepassingen), die ook nog zoals mensen kan leren van z'n ervaringen en z'n eigen programmatuur kan herschrijven en zodoende een mens in alle opzichten kan imiteren, maar geen machine die oprecht zichzelf als "ik" beleeft of oprecht in paniek raakt als zijn bestaan bedreigd wordt. Juist in het "ik" is de geest ten diepste verbonden met het lichaam en de zo sterk met de evolutie geassocieerde wil om te bestaan. Omdat machines deze basale emoties missen, blijven zij voor ons dode dingen ook al kunnen ze ons inclusief onze basale emoties in de toekomst misschien zo goed imiteren dat ze ons kunnen misleiden en elke Türing-test kunnen doorstaan (de psychologie leert ons dat we sowieso geneigd zijn om dieren en apparaten als mensen te benaderen zodra ze menselijke trekken imiteren). Voor emotie en dus voor de menselijke rationaliteit en bewustzijn is een lichaam nodig en wel een bijzonder lichaam dat Aristoteles organisme noemde. We weten dat 99% van al het leven op aarde gemaakt is van de elementen koolstof, waterstof, zuurstof en stikstof (met nog wat spoorelementen) en het is de vraag of leven alleen maar uit die elementen kan worden gevormd (machines worden immers uit andere elementen opgebouwd). Maar dat al het leven uit de vier genoemde elementen bestaat, heeft evolutionair de simpele verklaring dat dat nu eenmaal de elementen waren die op de prille aarde in grote hoeveelheden voorkwamen, zodat bepaald niet uitgesloten kan worden dat uit andere elementen net zo makkelijk leven kan ontstaan.
Over de vraag wat leven is, zijn boekdelen volgeschreven en ik volsta hier met het volgende. De definitie van Aristoteles is: leven is hetgeen het bewegingsprincipe in zichzelf heeft (aangeduid met entelechie: doel in zichzelf). De huidige wetenschappelijke kennis heeft geleid tot een definitie van leven als datgene wat informatie in de vorm van nucleïnezuur bevat en op grond van die informatie geprogrammeerd is om zich met hulp van eiwitten te verdubbelen, simpelweg omdat dat nu eenmaal bij alle levensvormen, van virus tot mens, wordt aangetroffen en essentieel is voor het leven zoals wij dat kennen. In abstractere termen kan men zo leven in essentie definiëren als opgeslagen informatie of - nog sterker verwijzend naar het huidige computertijdperk - als programmatuur of software. Maar daarmee zijn ook computers opeens weer tot leven gewekt. Overigens, de moderne biologie is niet helemaal van Aristoteles' entelechie-begrip afgestapt, want het zelforganiserend en -regulerend vermogen van levende organismen (homeostase) wordt nog altijd als kenmerkend voor het (hogere) leven beschouwd en er bestaat een vermoeden dat het junk-DNA, zo genoemd omdat het niet wordt gebruikt voor de codering van eiwitten, ten aanzien van de homeostase een cruciale rol speelt."
http://filosofiewetenschapkunst.web-log ... ewust.html
Als ex-AI student vond ik vooral deze pasage erg inspirerend:
"Dat we slechts een fractie van de werkelijkheid waarnemen acht ik waarschijnlijk. Men hoeft maar naar het leven van dieren en van neurologische patiënten te kijken om te beseffen dat verschillende zintuigen en breinen de wereld verschillend zien dus dat onze waarneming slechts één mogelijke waarneming is. Ook is het maar de vraag of mensen met een hersendefect een verkeerde werkelijkheid zien: dat wij de werkelijkheid waarnemen zoals we die doen, verklaart de biologie doordat deze waarneming voor de mens evolutionair het gunstigst was, hetgeen helemaal niet hoeft te betekenen dat onze waarneming ook de meest adequate weergave van de werkelijkheid is. Soms is het gunstiger om niet alles te zien of te weten.
Wanneer men vervolgens spreekt van een filter voor het bewustzijn, dan suggereert men het bewustzijn te associëren met een bepaalde locatie in de hersenen. Uit wetenschappelijk hersenonderzoek is echter naar voren gekomen dat er geen specifiek hersenonderdeel met het bewustzijn verbonden is. Niet alleen is het bewustzijn als geestelijk ding niet materieel in de hersenen aanwezig, ook zijn verschillende hersendelen in een complex verband nodig om het bewustzijn te kunnen produceren. Ikzelf ben van opvatting dat bewustzijn een zogenoemd emergentie-verschijnsel is: zoals elk organisme op laag-materieel niveau uit louter cellen en uiteindelijk moleculen of atomen bestaat en het verschil met een 'dood' stuk rots daarin bestaat dat een organisme een zodanig zelf-organiserend verzameling moleculen is dat het geheel eigenschappen vertoont dat wij als leven definiëren, zo bestaat het centraal zenuwstelsel weliswaar net als andere organen uit louter cellen of moleculen, maar is het kenmerkende van een brein dat het een zodanig complex netwerk van bijzondere cellen vormt dat het geheel een functie manifesteert die wij als bewustzijn definiëren. Zelf-bewustzijn zou een nog hogere vorm van emergentie kunnen zijn, waarbij opgemerkt dat naar mijn idee het zelfbewustzijn meer is dan alleen een vorm van emergentie omdat het ook sterk verbonden is met een emotie: het "ik"-gevoel waar alle ervaringen van het bewustzijn uiteindelijk aan gekoppeld worden (neuroloog Damasio stelt overigens dat alle rationaliteit niet zonder emotie kan bestaan). Ik kan me wel een bewuste machine voorstellen die min of meer waarneemt en denkt als de mens en daarbij ook zichzelf waarneemt zoals hij andere objecten waarneemt (in feite bestaan die al in de vorm van schaakcomputers en tal van andere artificial intelligence-toepassingen), die ook nog zoals mensen kan leren van z'n ervaringen en z'n eigen programmatuur kan herschrijven en zodoende een mens in alle opzichten kan imiteren, maar geen machine die oprecht zichzelf als "ik" beleeft of oprecht in paniek raakt als zijn bestaan bedreigd wordt. Juist in het "ik" is de geest ten diepste verbonden met het lichaam en de zo sterk met de evolutie geassocieerde wil om te bestaan. Omdat machines deze basale emoties missen, blijven zij voor ons dode dingen ook al kunnen ze ons inclusief onze basale emoties in de toekomst misschien zo goed imiteren dat ze ons kunnen misleiden en elke Türing-test kunnen doorstaan (de psychologie leert ons dat we sowieso geneigd zijn om dieren en apparaten als mensen te benaderen zodra ze menselijke trekken imiteren). Voor emotie en dus voor de menselijke rationaliteit en bewustzijn is een lichaam nodig en wel een bijzonder lichaam dat Aristoteles organisme noemde. We weten dat 99% van al het leven op aarde gemaakt is van de elementen koolstof, waterstof, zuurstof en stikstof (met nog wat spoorelementen) en het is de vraag of leven alleen maar uit die elementen kan worden gevormd (machines worden immers uit andere elementen opgebouwd). Maar dat al het leven uit de vier genoemde elementen bestaat, heeft evolutionair de simpele verklaring dat dat nu eenmaal de elementen waren die op de prille aarde in grote hoeveelheden voorkwamen, zodat bepaald niet uitgesloten kan worden dat uit andere elementen net zo makkelijk leven kan ontstaan.
Over de vraag wat leven is, zijn boekdelen volgeschreven en ik volsta hier met het volgende. De definitie van Aristoteles is: leven is hetgeen het bewegingsprincipe in zichzelf heeft (aangeduid met entelechie: doel in zichzelf). De huidige wetenschappelijke kennis heeft geleid tot een definitie van leven als datgene wat informatie in de vorm van nucleïnezuur bevat en op grond van die informatie geprogrammeerd is om zich met hulp van eiwitten te verdubbelen, simpelweg omdat dat nu eenmaal bij alle levensvormen, van virus tot mens, wordt aangetroffen en essentieel is voor het leven zoals wij dat kennen. In abstractere termen kan men zo leven in essentie definiëren als opgeslagen informatie of - nog sterker verwijzend naar het huidige computertijdperk - als programmatuur of software. Maar daarmee zijn ook computers opeens weer tot leven gewekt. Overigens, de moderne biologie is niet helemaal van Aristoteles' entelechie-begrip afgestapt, want het zelforganiserend en -regulerend vermogen van levende organismen (homeostase) wordt nog altijd als kenmerkend voor het (hogere) leven beschouwd en er bestaat een vermoeden dat het junk-DNA, zo genoemd omdat het niet wordt gebruikt voor de codering van eiwitten, ten aanzien van de homeostase een cruciale rol speelt."
