Caduceus Mercurius
Holofractale de l'hypervérité
- Inscrit
- 14/7/07
- Messages
- 9 628
Na het leger trippen in India
~ door Nicolien den Boer
Jaarlijks trekken dertigduizend Israëlische jongeren na hun militaire dienst naar India om zich te buiten te gaan aan drugs, drugs en nog eens drugs. Regisseur Yoav Shamir trok twee jaar met ze op en maakte er een documentaire over.
De film Flipping Out is vooral opmerkelijk vanwege de lange parade van Israëlische jongeren die Shamir voor de camera heeft weten te krijgen, die zonder uitzondering stoned zijn (van licht tot knetter). Op de vraag hoe hij dat heeft geflikt, grapt Shamir 'we leverden ze gewoon drugs' en 'ze hadden niet zo'n vol schema'.
De dagindeling van de ex-militairen in India bestaat uit blowen bij het ontbijt, vaak gevolgd door een zwaarder middel later op de dag; cocaïne, xtc, lsd of ketamine (partydrug, ook wel gebruikt als narcosemiddel). En dat maanden, soms jaren achtereen. Elk jaar breekt de
ze levensstijl een paar duizend jongeren op en die worden bijvoorbeeld psychotisch. In Israëlische slang wordt dit 'Flipping Out' genoemd.
Naargeestig
Hoewel de jongeren na hun dienstplicht massaal naar India vertrekken om te feesten, is er geen vrolijke noot te bespeuren in Shamirs documentaire. Opvallend zijn juist de naargeestige sfeer, de duistere feesten en de sombere hotels. De Israëlische regisseur, onlangs op bezoek in Amsterdam ter promotie van zijn documentaire, trof dan naar eigen zeggen ook weinig vrolijkheid onder de reizigers aan.
Yoav Shamir verwierf bekendheid in Nederland met zijn documentaire Checkpoint, over de gevolgen van Israëlische controles en inperkende maatregelen op het leven van alledag in de Gazastrook en op de Westelijke Jordaanoever. De documentaire leverde hem veel internationale prijzen op, onder meer de Joris Ivens Award vier jaar geleden op het International Documentary Film Festival in Amsterdam.
Groot vraagteken
Shamir kiest er in zijn jongste documentaire wederom voor om geen expliciet commentaar te leveren. Hierdoor blijft één vraag onbeantwoord: waarom gaan alle jongeren in India maandenlang volledig los? Wat zoeken ze daar? Er lijkt een verband te bestaan tussen de militaire dienst en het excessieve drugsgebruik. Shamir zegt geen boodschap te willen uitdragen met zijn film. "Ik wil alleen een mooi verhaal vertellen. Als mensen er iets van opsteken, is dat mooi meegenomen."
En van de door de regisseur geïnterviewde jongeren wordt de kijker ook niet veel wijzer. Uiterlijk lijken de ex-militairen er alles aan te doen om de dienstplicht van zich af te schudden: de korte koppies en strakke uniformen uit het leger worden ingeruild voor lange haren, baarden en hippieachtige kleding.
Maar verder lijken ze allemaal dik tevreden met hun diensttijd en roemen de onderlinge kameraadschap in het leger. Een jonge Israëliër beschrijft zelfs het 'gevoel van macht' dat hij voelt nu hij in India met zoveel landgenoten is. Van enige reflectie is geen sprake. De enige 'beschouwende' opmerking komt van een ex-soldaat die de Indiërs op Palestijnen vindt lijken; waarom precies blijft eens te meer onduidelijk.
Nadenken
Volgens Shamir is het gewoon te kort op de diensttijd om van hen enige kritische beschouwingen over de militaire dienst te verwachten. De regisseur reisde zelf na zijn tijd in het leger ook naar India en ging pas jaren daarna nadenken over zijn gedrag, vertelt hij in Amsterdam.
Ook al zegt Shamir geen boodschap over te willen brengen, laat hij in zijn documentaire toch wel degelijk doorschemeren dat er een verband is tussen de uitspattingen in India en de ervaringen uit de militaire dienst; tussen de interviews en de beelden van 'geflipte' mensen heeft hij amateurfilmpjes gemonteerd van militaire acties in de bezette gebieden. Mogelijk is de regisseur terughoudend in zijn uitleg over de betekenis van de film, omdat hij hoopt dat de documentaire nog in Israël in de bioscopen zal gaan draaien: tot nu toe is dat niet gelukt.
Op andere vragen reageert Shamir opmerkelijk openhartig. Gevraagd of hij bijvoorbeeld zelf tijdens zijn reis door India drugs gebruikte, antwoordt hij "Iedereen gebruikt daar drugs, anders liegen ze." En of hij nu als dertiger tijdens het filmen van zijn documentaire in India van de overal voorradige drugs af wist te blijven? "Meestal wel."
Bron: Wereldomroep.nl
~ door Nicolien den Boer
Jaarlijks trekken dertigduizend Israëlische jongeren na hun militaire dienst naar India om zich te buiten te gaan aan drugs, drugs en nog eens drugs. Regisseur Yoav Shamir trok twee jaar met ze op en maakte er een documentaire over.
De film Flipping Out is vooral opmerkelijk vanwege de lange parade van Israëlische jongeren die Shamir voor de camera heeft weten te krijgen, die zonder uitzondering stoned zijn (van licht tot knetter). Op de vraag hoe hij dat heeft geflikt, grapt Shamir 'we leverden ze gewoon drugs' en 'ze hadden niet zo'n vol schema'.
De dagindeling van de ex-militairen in India bestaat uit blowen bij het ontbijt, vaak gevolgd door een zwaarder middel later op de dag; cocaïne, xtc, lsd of ketamine (partydrug, ook wel gebruikt als narcosemiddel). En dat maanden, soms jaren achtereen. Elk jaar breekt de
ze levensstijl een paar duizend jongeren op en die worden bijvoorbeeld psychotisch. In Israëlische slang wordt dit 'Flipping Out' genoemd.
Naargeestig
Hoewel de jongeren na hun dienstplicht massaal naar India vertrekken om te feesten, is er geen vrolijke noot te bespeuren in Shamirs documentaire. Opvallend zijn juist de naargeestige sfeer, de duistere feesten en de sombere hotels. De Israëlische regisseur, onlangs op bezoek in Amsterdam ter promotie van zijn documentaire, trof dan naar eigen zeggen ook weinig vrolijkheid onder de reizigers aan.
Yoav Shamir verwierf bekendheid in Nederland met zijn documentaire Checkpoint, over de gevolgen van Israëlische controles en inperkende maatregelen op het leven van alledag in de Gazastrook en op de Westelijke Jordaanoever. De documentaire leverde hem veel internationale prijzen op, onder meer de Joris Ivens Award vier jaar geleden op het International Documentary Film Festival in Amsterdam.
Groot vraagteken
Shamir kiest er in zijn jongste documentaire wederom voor om geen expliciet commentaar te leveren. Hierdoor blijft één vraag onbeantwoord: waarom gaan alle jongeren in India maandenlang volledig los? Wat zoeken ze daar? Er lijkt een verband te bestaan tussen de militaire dienst en het excessieve drugsgebruik. Shamir zegt geen boodschap te willen uitdragen met zijn film. "Ik wil alleen een mooi verhaal vertellen. Als mensen er iets van opsteken, is dat mooi meegenomen."
En van de door de regisseur geïnterviewde jongeren wordt de kijker ook niet veel wijzer. Uiterlijk lijken de ex-militairen er alles aan te doen om de dienstplicht van zich af te schudden: de korte koppies en strakke uniformen uit het leger worden ingeruild voor lange haren, baarden en hippieachtige kleding.
Maar verder lijken ze allemaal dik tevreden met hun diensttijd en roemen de onderlinge kameraadschap in het leger. Een jonge Israëliër beschrijft zelfs het 'gevoel van macht' dat hij voelt nu hij in India met zoveel landgenoten is. Van enige reflectie is geen sprake. De enige 'beschouwende' opmerking komt van een ex-soldaat die de Indiërs op Palestijnen vindt lijken; waarom precies blijft eens te meer onduidelijk.
Nadenken
Volgens Shamir is het gewoon te kort op de diensttijd om van hen enige kritische beschouwingen over de militaire dienst te verwachten. De regisseur reisde zelf na zijn tijd in het leger ook naar India en ging pas jaren daarna nadenken over zijn gedrag, vertelt hij in Amsterdam.
Ook al zegt Shamir geen boodschap over te willen brengen, laat hij in zijn documentaire toch wel degelijk doorschemeren dat er een verband is tussen de uitspattingen in India en de ervaringen uit de militaire dienst; tussen de interviews en de beelden van 'geflipte' mensen heeft hij amateurfilmpjes gemonteerd van militaire acties in de bezette gebieden. Mogelijk is de regisseur terughoudend in zijn uitleg over de betekenis van de film, omdat hij hoopt dat de documentaire nog in Israël in de bioscopen zal gaan draaien: tot nu toe is dat niet gelukt.
Op andere vragen reageert Shamir opmerkelijk openhartig. Gevraagd of hij bijvoorbeeld zelf tijdens zijn reis door India drugs gebruikte, antwoordt hij "Iedereen gebruikt daar drugs, anders liegen ze." En of hij nu als dertiger tijdens het filmen van zijn documentaire in India van de overal voorradige drugs af wist te blijven? "Meestal wel."
Bron: Wereldomroep.nl
