Brugmansia
Holofractale de l'hypervérité
- Inscrit
- 2/11/06
- Messages
- 4 372
Door Frans Smeets
Net nadat ik had besloten om mijn kinderen vanwege het Elektronisch Kind Dossier vanaf 1 januari 2009 niet meer naar een consultatiebureau te sturen, kreeg ik, net als alle inwonenden van Nederland een brief van de heer Klink (goh, een christen) waarin mij als een koude douche werd medegedeeld, dat al mijn medische gegevens centraal zullen worden opgeslagen in het Electronisch Patiënten Dossier. En als u het beste met uw kinderen voor hebt en gelooft dat databestanden problemen oplossen, dan verwijs ik u even door naar de implementatie van het EPD in een lokale afdeling van de zorgsector zelf.
De brief van Klink ging begeleid van een propagandaschrijven over het vele goeds van deze centrale databank, waarbij je terzijde nog even medegedeeld werd dat je ook bezwaar kunt maken tegen opname in het EPD. De hele brief is doordrenkt met het MOETEN slagen van dit project en ze is van een ongekende onbeschoftheid.
Er wordt je niet gevraagd of je mee wilt doen, maar er wordt van je verwacht dat je een hoop werk verzet als je niet meedoet. Zoiets van, je zit op voetballen, mits je aangeeft dat je dit niet doet, u bent klant van Wehkamp, mits u aangeeft dit niet te zijn, u bent gelovig, mits, tenzij u anders beslist.
Wat is dit voor onzin dat een overheid vooringenomen deelname kan opeisen? Dat de overheid het standpunt van een individu van te voren bepaalt, tenzij zij anders aangeeft. Heeft de overheid bij orgaandonatie – en terecht – grote moeite met dit principe van omgekeerde legitimering, als het over de controle van haar burgers gaat, dan is dit actief beleid.
En het gaat niet zomaar over iets. Het gaat over ons lijf, onze integriteit en het intiemste der intiemste van ons privé-domein. Het zal uiteindelijk leiden tot een overheid die met een druk op de knop kan meekijken in onze seksualiteit, psychische staat en lichamelijkheid, in heden en verleden.
Want deze gegevens zullen nooit veilig zijn, ondanks alle waarborgen die er op papier gegeven worden. Daarvoor is het aantal mensen dat toegang tot die gegevens heeft te groot en de mens is in dit soort systemen altijd de zwakke schakel. Er zullen geheugensticks “verloren
Net nadat ik had besloten om mijn kinderen vanwege het Elektronisch Kind Dossier vanaf 1 januari 2009 niet meer naar een consultatiebureau te sturen, kreeg ik, net als alle inwonenden van Nederland een brief van de heer Klink (goh, een christen) waarin mij als een koude douche werd medegedeeld, dat al mijn medische gegevens centraal zullen worden opgeslagen in het Electronisch Patiënten Dossier. En als u het beste met uw kinderen voor hebt en gelooft dat databestanden problemen oplossen, dan verwijs ik u even door naar de implementatie van het EPD in een lokale afdeling van de zorgsector zelf.
De brief van Klink ging begeleid van een propagandaschrijven over het vele goeds van deze centrale databank, waarbij je terzijde nog even medegedeeld werd dat je ook bezwaar kunt maken tegen opname in het EPD. De hele brief is doordrenkt met het MOETEN slagen van dit project en ze is van een ongekende onbeschoftheid.
Er wordt je niet gevraagd of je mee wilt doen, maar er wordt van je verwacht dat je een hoop werk verzet als je niet meedoet. Zoiets van, je zit op voetballen, mits je aangeeft dat je dit niet doet, u bent klant van Wehkamp, mits u aangeeft dit niet te zijn, u bent gelovig, mits, tenzij u anders beslist.
Wat is dit voor onzin dat een overheid vooringenomen deelname kan opeisen? Dat de overheid het standpunt van een individu van te voren bepaalt, tenzij zij anders aangeeft. Heeft de overheid bij orgaandonatie – en terecht – grote moeite met dit principe van omgekeerde legitimering, als het over de controle van haar burgers gaat, dan is dit actief beleid.
En het gaat niet zomaar over iets. Het gaat over ons lijf, onze integriteit en het intiemste der intiemste van ons privé-domein. Het zal uiteindelijk leiden tot een overheid die met een druk op de knop kan meekijken in onze seksualiteit, psychische staat en lichamelijkheid, in heden en verleden.
Want deze gegevens zullen nooit veilig zijn, ondanks alle waarborgen die er op papier gegeven worden. Daarvoor is het aantal mensen dat toegang tot die gegevens heeft te groot en de mens is in dit soort systemen altijd de zwakke schakel. Er zullen geheugensticks “verloren
