G
Guest
Guest
Dit is een tripreport van een bijzondere trip van een paar jaar geleden. Ik weet me niet alles meer te herinneren, dus het kan soms wat van de hak op de tak zijn en
ik beschrijf hier vooral de visuele ervaringen van de trip, omdat alles wat er in mijn hoofd omging te ingewikkeld is om te beschrijven.
waarschijnlijk is het stuk af en toe verwarrend en niet af, maar het is dan ook 1 adem geschreven.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Het was een mooie zomeravond eind juli.
We hadden met een groep van 5 mensen (die elkaar allemaal goed kennen)
besloten eens lekker te gaan trippen. Alle 5 hadden we allemaal wel eens
paddestoelen gegeten en dus besloten we dit keer de hawaiaanse uit te
proberen i.p.v. de reguliere mexicaantjes.
We aten de paddestoelen bij een vriend van me, waarvan de ouders op vakantie waren.
Het is erg fijn om een plek te hebben, waar je kunt wederkeren zonder dat er mensen
aanwezig zijn die op een ander level zitten.
Al snel begonnen we de eerste effecten te voelen. Geluiden begonnen anders te klinken
en de gezichten van mn vrienden zagen er zo hilarisch uit dat we elke minuut opnieuw in
een lachkick uitbarstten als we elkaar aankeken.
45 min nadat we de paddo's hadden gegeten liep iedereen vol energie door de huiskamer
en besloten we dat het tijd werd om naar buiten te gaan en ons avontuur te beginnen.
Een vriend van me woonde destijds in velserbroek. Zijn huis lag ongeveer 15 minuten lopen van
de klimmuur van spaarnwoude en we besloten dat dat het doel zou worden van onze wandeltocht.
Buiten aangekomen merkte we dat ons zicht een stuk scherper was geworden. Alles was zo duidelijk
en mooi, het leek wel alsof we in een sprookje terecht waren gekomen en dat wij de hoofdrolspelers waren.
Ook kwamen we erachter dat we recht in de zon konden kijken zonder dat onze ogen er last van hadden (dachten we)
Als er een auto passeerde dan lieten de koplampen een streep van licht achter die wel leek te blijven hangen in de lucht.
We liepen verder, maar ver kwamen we niet. Het leek alsof we alles voor het eerst zagen en dus stopten we elke 5 meter om weer iets te bestuderen.
Op een gegeven moment liepen we op een weg richting het natuurgebied spaarnwoude, waar aan beide zijden bomen stonden. Het leek wel de ingang van
een magische wereld en al de bomen hadden gezichten en keken ons vriendelijk aan. Ze leken ons te verwelkomen. De trip werd steeds intenser en intenser.
ik zag kleuren waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden.
Op een gegeven moment kwamen we aan bij een viaduct wat net voor de klimmuur van spaarnwoude ligt. We besloten onder het viaduct omhoog te klimmen
en bovenaan te gaan zitten, waarom weet ik niet, maar we hadden daar gewoon zin in. Toen we daar zaten was ik opeens weg van mijn vrienden en ik zat letterlijk op een wolk.
Ik zag mezelf liggen op een wolk en het leek de normaalste zaak van de wereld. Er was niets of niemand bij me...alleen het wolkendek en ik daarop liggend alsof
ik lekker in het gras lag te chillen. 30 seconden later voelde ik ineens een hand op mn schouder en een vriendin keek me recht in mn gezicht aan en vroeg
of het wel goed ging met me. Ik barstte in lachen uit.
Of het wel goed ging? ik had me nog nooit zo goed gevoeld en legde haar uit waar ik mezelf de afgelopen 30 seconden had bevonden.
Dit was de sterkste hallucinatie die ik tot nog toe had meegemaakt, maar daar zou snel verandering in komen. De trip was tenslotte net begonnen en
ik voelde dat het nog een stuk heftiger ging worden ook gezien de ervaringen die ik al eerder had opgedaan met paddestoelen. Dit gaf me een beetje een stressend gevoel.
Ik bedacht mezelf uiteindelijk dat ik me gewoon moest overgeven aan de paddo en gelijk voelde ik me een stuk beter. Ook vanwege het feit, dat ik door alle chaos
heen wel dit besef nog had.
We waren inmiddels bij de klimmuur aangekomen en ik kan echt iedereen aanraden hier ooit eens te gaan trippen, je hebt echt het idee dat je je daar in een paralelle
wereld bevindt.
We zaten bovenop een wand van rotsblokken en keken neer op een enorm grasveld met daarop een enorme klimmuur. De zon ging langzaam onder en ik moest bijna janken van
de enorme overweldige ervaring die ik onderging.
Alles zag er prachtig uit. De koeien op de wei zagen er anders uit.. de bomen...de lucht...alles was anders. Overal op het gras zag ik enorme escher-achtige figuren
die met grote snelheid over het gras schoten.
Ook voelde me ik enorm verbonden met de 5 mensen waarmee ik aan het trippen was. Het leek wat dat betreft een beetje op het ecstacy gevoel.
We hebben vervolgens een heel stuk gelopen en kwamen op een gegeven moment uit bij de duinen van ijmuiden. De lucht zag er steeds meer uit als een computerlucht.
Overal zag ik energievelden hangen.
Ik zag een paar heras-hekwerken achter elkaar staan en het leek wel of de hekwerken in elkaar werden gevlochten met een enorme snelheid. woorden schieten te kort,
maar het leek of er verschillende dimensies
tegelijkertijd te zien waren.
Een vriend die ook mee was had in deze duinen een oefenruimte voor zijn band. De oefenruimte bevond zich in een bunker die in deze duinen stond en is genaamd "de popbunker"
Toen we in deze bunker aankwamen was de trip op zijn hoogtepunt. Ik was inmiddels extreem vaag en extreem helder tegelijk en zat tegen het punt van ego-verlies aan.
Tijd speelde allang geen rol meer op dit moment.
Ik had een blow gerookt hier en ik merkte dat dit mijn trip extreem versterkte.
Op een gegeven moment deed iemand het licht uit in de bunker zonder dat ik het wist. Dit betekent dat je werkelijk geen hand voor ogen meer ziet in een bunker en dat
is vrij beangstigend als je aan het trippen bent en iemand ook nog eens zegt dat het licht gewoon aan staat.
Ik dacht toen serieus dat ik blind geworden was
en was ook zeer blij toen het licht weer aan ging na een minuut. Iedereen had inmiddels een van de instrumenten gepakt
die er lagen in de oefenruimte en er was iemand achter het drumstel gaan zitten.
uit het niets begonnen we muziek te maken en het klonk zo ontzettend mooi, terwijl we er allemaal "op een persoon na" geen reet van konden natuurlijk.
Nu volgde een van de meest indrukwekkende ervaringen die ik heb gehad. Het licht ging weer uit en we bleven de instrumenten bespelen.
De hallucinaties die ik zag waren overweldigend. Het leek alsof ik door een donkere tunnel schoot. Ook zag ik een soort van kampvuren (2 gekruisde stukken hout met
een vuur erboven) aan alle 4 de zijden van mijn gezichtsveld naast de tunnels. Dit beeld zal ik nooit vergeten.
Ook kreeg ik bizar gedetaileerde visioenen van de jungle ik zag planten en bomen door elkaar groeien en slangen krioelen en nog veel meer om op te noemen (98% ben ik
ook gewoon weer vergeten)
Toen het licht weer aanging, was ik zo hard aan het spacen dat het net leek alsof ik in een film speelde. Als iemand iets tegen me zei, dan deed het helemaal niets met
me en had ik het idee dat ik de reactie moest acteren. Alsof mn eigen leven in een film was veranderd waarin ik zelf de hoofdrol speelde.
Dit was het punt waarop ik dacht dat ik gek werd. Ik heb zoveel paddestoelen gegeten dat ik gek ben geworden. Morgen zal ik door mn vader en
moeder naar het gekkenhuis gebracht worden en ik zal daar de rest van mn leven moeten slijten. Ik heb vervolgens even met een vriend zitten praten en de situatie uitgelegd.
Hij had niet geblowd en was alweer "redelijk" down to earth en heeft mij toen d.m.v. een goed gesprek weer aardig gerustgesteld. Een uurtje later ongeveer begon ik ook weer
met
vlagen in de realiteit terug te keren en ik was zeer blij dat ik weer een beetje normaal kon denken en dat ik weer een beetje rust had in mn hoofd. We hebben nog lang
verwonderd zitten praten over de reis die we hadden gemaakt
en toen zijn we uiteindelijk lekker naar bed gegaan. Ziedaar het einde van mijn trip.
Er is nog zoveel meer te vertellen over bijvoorbeeld de dingen die je over jezelf te weten komt..Alle trucs die je van jezelf in de gaten krijgt. Alle dingen die in je
onderbewustzijn spelen, maar dat is echt te ingewikkeld
om aan te halen, vandaar dat ik heb geprobeerd vooral de visuele opmerkelijke dingen te beschrijven die ik heb meegemaakt. Ik hoop dat jullie het vermakelijk vonden
In latere trips bleek de ervaring van het gek worden trouwens niet meer aanwezig, omdat ik het al een keer had meegemaakt wist ik in latere trips dat ik niet gek geworden
was en dat ik de volgende dag weer normaal zou zijn.
Dit is erg nuttig gebleken, daar ik een aantal vrienden van mij heb kunnen helpen hiermee terwijl ik zelf ook aan het trippen was, door met ze te praten en ze gerust te
stellen.
Het is erg fijn om te constateren dat je tijdens een trip zelf iemand uit de "bad trip" kan praten. Door deze wetenschap heb ik tegenwoordig een stuk stabielere trips als destijds.
Dennis
ik beschrijf hier vooral de visuele ervaringen van de trip, omdat alles wat er in mijn hoofd omging te ingewikkeld is om te beschrijven.
waarschijnlijk is het stuk af en toe verwarrend en niet af, maar het is dan ook 1 adem geschreven.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Het was een mooie zomeravond eind juli.
We hadden met een groep van 5 mensen (die elkaar allemaal goed kennen)
besloten eens lekker te gaan trippen. Alle 5 hadden we allemaal wel eens
paddestoelen gegeten en dus besloten we dit keer de hawaiaanse uit te
proberen i.p.v. de reguliere mexicaantjes.
We aten de paddestoelen bij een vriend van me, waarvan de ouders op vakantie waren.
Het is erg fijn om een plek te hebben, waar je kunt wederkeren zonder dat er mensen
aanwezig zijn die op een ander level zitten.
Al snel begonnen we de eerste effecten te voelen. Geluiden begonnen anders te klinken
en de gezichten van mn vrienden zagen er zo hilarisch uit dat we elke minuut opnieuw in
een lachkick uitbarstten als we elkaar aankeken.
45 min nadat we de paddo's hadden gegeten liep iedereen vol energie door de huiskamer
en besloten we dat het tijd werd om naar buiten te gaan en ons avontuur te beginnen.
Een vriend van me woonde destijds in velserbroek. Zijn huis lag ongeveer 15 minuten lopen van
de klimmuur van spaarnwoude en we besloten dat dat het doel zou worden van onze wandeltocht.
Buiten aangekomen merkte we dat ons zicht een stuk scherper was geworden. Alles was zo duidelijk
en mooi, het leek wel alsof we in een sprookje terecht waren gekomen en dat wij de hoofdrolspelers waren.
Ook kwamen we erachter dat we recht in de zon konden kijken zonder dat onze ogen er last van hadden (dachten we)
Als er een auto passeerde dan lieten de koplampen een streep van licht achter die wel leek te blijven hangen in de lucht.
We liepen verder, maar ver kwamen we niet. Het leek alsof we alles voor het eerst zagen en dus stopten we elke 5 meter om weer iets te bestuderen.
Op een gegeven moment liepen we op een weg richting het natuurgebied spaarnwoude, waar aan beide zijden bomen stonden. Het leek wel de ingang van
een magische wereld en al de bomen hadden gezichten en keken ons vriendelijk aan. Ze leken ons te verwelkomen. De trip werd steeds intenser en intenser.
ik zag kleuren waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden.
Op een gegeven moment kwamen we aan bij een viaduct wat net voor de klimmuur van spaarnwoude ligt. We besloten onder het viaduct omhoog te klimmen
en bovenaan te gaan zitten, waarom weet ik niet, maar we hadden daar gewoon zin in. Toen we daar zaten was ik opeens weg van mijn vrienden en ik zat letterlijk op een wolk.
Ik zag mezelf liggen op een wolk en het leek de normaalste zaak van de wereld. Er was niets of niemand bij me...alleen het wolkendek en ik daarop liggend alsof
ik lekker in het gras lag te chillen. 30 seconden later voelde ik ineens een hand op mn schouder en een vriendin keek me recht in mn gezicht aan en vroeg
of het wel goed ging met me. Ik barstte in lachen uit.
Of het wel goed ging? ik had me nog nooit zo goed gevoeld en legde haar uit waar ik mezelf de afgelopen 30 seconden had bevonden.
Dit was de sterkste hallucinatie die ik tot nog toe had meegemaakt, maar daar zou snel verandering in komen. De trip was tenslotte net begonnen en
ik voelde dat het nog een stuk heftiger ging worden ook gezien de ervaringen die ik al eerder had opgedaan met paddestoelen. Dit gaf me een beetje een stressend gevoel.
Ik bedacht mezelf uiteindelijk dat ik me gewoon moest overgeven aan de paddo en gelijk voelde ik me een stuk beter. Ook vanwege het feit, dat ik door alle chaos
heen wel dit besef nog had.
We waren inmiddels bij de klimmuur aangekomen en ik kan echt iedereen aanraden hier ooit eens te gaan trippen, je hebt echt het idee dat je je daar in een paralelle
wereld bevindt.
We zaten bovenop een wand van rotsblokken en keken neer op een enorm grasveld met daarop een enorme klimmuur. De zon ging langzaam onder en ik moest bijna janken van
de enorme overweldige ervaring die ik onderging.
Alles zag er prachtig uit. De koeien op de wei zagen er anders uit.. de bomen...de lucht...alles was anders. Overal op het gras zag ik enorme escher-achtige figuren
die met grote snelheid over het gras schoten.
Ook voelde me ik enorm verbonden met de 5 mensen waarmee ik aan het trippen was. Het leek wat dat betreft een beetje op het ecstacy gevoel.
We hebben vervolgens een heel stuk gelopen en kwamen op een gegeven moment uit bij de duinen van ijmuiden. De lucht zag er steeds meer uit als een computerlucht.
Overal zag ik energievelden hangen.
Ik zag een paar heras-hekwerken achter elkaar staan en het leek wel of de hekwerken in elkaar werden gevlochten met een enorme snelheid. woorden schieten te kort,
maar het leek of er verschillende dimensies
tegelijkertijd te zien waren.
Een vriend die ook mee was had in deze duinen een oefenruimte voor zijn band. De oefenruimte bevond zich in een bunker die in deze duinen stond en is genaamd "de popbunker"
Toen we in deze bunker aankwamen was de trip op zijn hoogtepunt. Ik was inmiddels extreem vaag en extreem helder tegelijk en zat tegen het punt van ego-verlies aan.
Tijd speelde allang geen rol meer op dit moment.
Ik had een blow gerookt hier en ik merkte dat dit mijn trip extreem versterkte.
Op een gegeven moment deed iemand het licht uit in de bunker zonder dat ik het wist. Dit betekent dat je werkelijk geen hand voor ogen meer ziet in een bunker en dat
is vrij beangstigend als je aan het trippen bent en iemand ook nog eens zegt dat het licht gewoon aan staat.
Ik dacht toen serieus dat ik blind geworden was
en was ook zeer blij toen het licht weer aan ging na een minuut. Iedereen had inmiddels een van de instrumenten gepakt die er lagen in de oefenruimte en er was iemand achter het drumstel gaan zitten.
uit het niets begonnen we muziek te maken en het klonk zo ontzettend mooi, terwijl we er allemaal "op een persoon na" geen reet van konden natuurlijk.
Nu volgde een van de meest indrukwekkende ervaringen die ik heb gehad. Het licht ging weer uit en we bleven de instrumenten bespelen.
De hallucinaties die ik zag waren overweldigend. Het leek alsof ik door een donkere tunnel schoot. Ook zag ik een soort van kampvuren (2 gekruisde stukken hout met
een vuur erboven) aan alle 4 de zijden van mijn gezichtsveld naast de tunnels. Dit beeld zal ik nooit vergeten.
Ook kreeg ik bizar gedetaileerde visioenen van de jungle ik zag planten en bomen door elkaar groeien en slangen krioelen en nog veel meer om op te noemen (98% ben ik
ook gewoon weer vergeten)
Toen het licht weer aanging, was ik zo hard aan het spacen dat het net leek alsof ik in een film speelde. Als iemand iets tegen me zei, dan deed het helemaal niets met
me en had ik het idee dat ik de reactie moest acteren. Alsof mn eigen leven in een film was veranderd waarin ik zelf de hoofdrol speelde.
Dit was het punt waarop ik dacht dat ik gek werd. Ik heb zoveel paddestoelen gegeten dat ik gek ben geworden. Morgen zal ik door mn vader en
moeder naar het gekkenhuis gebracht worden en ik zal daar de rest van mn leven moeten slijten. Ik heb vervolgens even met een vriend zitten praten en de situatie uitgelegd.
Hij had niet geblowd en was alweer "redelijk" down to earth en heeft mij toen d.m.v. een goed gesprek weer aardig gerustgesteld. Een uurtje later ongeveer begon ik ook weer
met
vlagen in de realiteit terug te keren en ik was zeer blij dat ik weer een beetje normaal kon denken en dat ik weer een beetje rust had in mn hoofd. We hebben nog lang
verwonderd zitten praten over de reis die we hadden gemaakt
en toen zijn we uiteindelijk lekker naar bed gegaan. Ziedaar het einde van mijn trip.
Er is nog zoveel meer te vertellen over bijvoorbeeld de dingen die je over jezelf te weten komt..Alle trucs die je van jezelf in de gaten krijgt. Alle dingen die in je
onderbewustzijn spelen, maar dat is echt te ingewikkeld
om aan te halen, vandaar dat ik heb geprobeerd vooral de visuele opmerkelijke dingen te beschrijven die ik heb meegemaakt. Ik hoop dat jullie het vermakelijk vonden
In latere trips bleek de ervaring van het gek worden trouwens niet meer aanwezig, omdat ik het al een keer had meegemaakt wist ik in latere trips dat ik niet gek geworden
was en dat ik de volgende dag weer normaal zou zijn.
Dit is erg nuttig gebleken, daar ik een aantal vrienden van mij heb kunnen helpen hiermee terwijl ik zelf ook aan het trippen was, door met ze te praten en ze gerust te
stellen.
Het is erg fijn om te constateren dat je tijdens een trip zelf iemand uit de "bad trip" kan praten. Door deze wetenschap heb ik tegenwoordig een stuk stabielere trips als destijds.
Dennis
goede beschrijving inderdaad. cool dat je m gelezen hebt, binnenkort meer tripreports! 8)
