Hee mensen,
Ik wil een klein deel van m'n leven hier met jullie delen omdat ik denk dat ik hier op de goeie plek ben.
Afgelopen weekend heb ik met 4 mensen een trip gemaakt. We zouden eigenlijk met 6 mensen gaan maar door omstandigheden vielen er 2 af. Bij deze 2 zat m'n beste vriend, die ik toch al wel ruim 5 jaar ken, ik ben zelf 22.
Bij de 4 die wel meegingen zat een vriend (ik noem hem hier even als B) en collega, mijn vriendin (M, ik heb hier al 7 jaar een relatie mee) en een andere vriend (R) die ik niet zo goed ken als B, en ik.
R deed voor de eerste keer paddo's waarbij ik hem al weken over paddo's vertel en wat er allemaal kan gebeuren.
Voor mij is een trip iets heel bijzonders (voor wie niet
) en ik wil er dus ook voor 200% van genieten! Gelukkig weet iedereen dit omdat ik het figuurlijk van de daken afschreeuw zo enthousiast ben ik erover!
Ik had dus een hele voorbereiding vooraf gedaan, het huis schoongemaakt, kaarsjes aan, mooie muziek (waar we allemaal van genieten gelukkig)! Er hing echt een goeie sfeer!
Enfin, toen de trip nog maar een uurtje onderweg was begon ik me te storen aan R omdat hij zich een beetje als een clown gedroeg.. ik vond hem irritante vragen stellen en heel erg zeurderig over de kleinste dingetjes..
Omdat M dat ook wel zag en hem een beetje tot rust probeerde te krijgen belandde ze een beetje in R z'n wereld en kon hij haar erg snel aan het lachen te krijgen.
Ik vind dit helemaal niet storend want ik vind het juist mooi om haar te zien lachen
Ik ben een kwartiertje later met M naar boven gegaan en we raakten aan de praat over R, dat ik me aan hem irriteerde. Even later lagen we op bed en bedacht ik me wat ik eigenlijk mis aan M, want ik vraag me de laatste tijd af of ik voor de rest van m'n leven met haar door wil.
M ging naar beneden en ik bleef boven. Ik bedacht me dat, stel dat het uit gaat, hoe zal haar leven verlopen. Ik kon me zomaar voorstellen dat ze wel eens zou kunnen vallen voor iemand als R omdat ze vaak snel voor een makkelijke oplossing kiest. En daarmee zou ze ook snel kunnen vallen voor iemand die haar snel vrolijk maakt.
Ik besloot het er over te hebben met S, m'n beste vriend die er dus niet bij was. Ik heb er echt heel goed over nagedacht om hem op te bellen want ik weet heel goed dat zo'n gesprek vaag kan overkomen voor S. Ik besefte me dat ik eigenlijk super helder was dus belde ik hem op.
Ik begon te praten, wat me echt heel goed afging want ik wil niet dat ik vaag overkom. Ik vertelde hem over dat R me irriteerde en dat ik net over M nadacht. Ik vond het super om het er alleen al met hem over te hebben en we raakten even aan de praat.
M kwam boven en ik zou hem zo terug bellen. Ik ben daarna naar buiten gegaan om hem weer te bellen waar ik niet gestoord zou worden. Het ging weer over M en ik raakte steeds dieper in het feit wat ik nu moet doen met haar en mijn leven. Wil ik met haar verder, want we hebben echt een goeie relatie, of wil ik kijken of ik echt de ware heb gevonden.
Ik werd er emotioneel van omdat ik twee dingen wil. M niet kwijtraken en weten of zij de ware is! Maar tegelijk kan niet.. en ik wil wel weten of zij de ware is. Ik kon me m'n hele leven schetsen zonder haar maar ook met haar. Zonder haar, waar en hoe zij dan zou leven... ik kon het me voorstellen met iemand zoals R en tegelijk kon ik het niet over m'n hart verkrijgen om haar droom te doen vallen.
Ik heb het er namelijk al een aantal keer over gehad, dat ik niet weet of zij de ware is, en omgekeerd is dat voor haar voor meer dan 100% zo.
Ik vroeg S om hij langs wilde komen om het er over te hebben. Hij was bij zijn vriendin maar kwam toch langs
Ik belde hem nadat hij in de auto zat weer om de tijd te doden en al snel praatte weer over van alles en nog wat! Heerlijk vind ik dat met hem!
Ondertussen was ik toch al wel drie kwartier buiten en is M me gaan zoeken. Toen ik M zag werd ik gelijk weer emotioneel en hing ik op met S. Ik heb daarna precies uitgelegd aan M wat ik voelde waarbij we echt een heel goed gesprek hadden over mijn en haar gevoelen en over onze relatie.
Blij toe zijn we terug gelopen naar huis en kwam S binnen. Ik blij om hem te zien natuurlijk en ik zei, "gelukkig weet je al precies hoe het zit".
Waarop hij me aankeek en zei "nou, ik weet eigenlijk helemaal niet hoe het zit..?" en "het klonkt allemaal vaag".
Toen brak echt m'n klomp en vroeg hem wat hij had begrepen van ons gesprek dan. Hij zei dat ik wel een paar zinnen had vertelt en dat hij begreep dat het wel serieus was. Voor de rest was het een beetje "gebrabbel" zoals hij het omschreef.
Ik dacht na en bedacht me direct, "ik heb toch heel helder gepraat?!". Ik begon terug te denken aan wat ik allemaal had gezegd en kon me dan ook nog super voor de geest halen! Ik vertelde hem wat ik allemaal had gezegd en daarop was het antwoord telkens "ja, idd, dat heb je ook nog gezegd".
Om een beeld te vormen van S. Ik voel me echt lekker bij hem in de buurt maar hij is een chaoot, een verkoper en kan soms de waarheid met leugens mixen als hij daarmee een/z'n fout kan weerleggen.
Ik bedacht me daarop dat hij waarschijnlijk niet goed naar me geluisterd had omdat hij wist dat we met z'n allen aan het trippen waren. Vreemd genoeg wilde hij dus niet toegeven dat hij niet goed had geluisterd en dat ik aan het brabbelen was.
Ik ben daarna met een vet vaag gevoel gaan pitten want ik heb voor het eerst van m'n leven aan mezelf getwijfeld.. Dat doe ik normaal nooit.
Maar zou het mogelijk zijn dat ik idd gebrabbeld heb en dat ik het alleen in m'n hoofd op een rijtje had of lijkt het aannemelijker dat hij niet goed geluisterd heeft. Het mooie is namelijk dat toen hij er was, ik prima met hem kon praten. En eerder die avond ook al twee keer met m'n vriendin zoals vertelt.
Phoe, het is een heel verhaal en ik hoop dat ik het duidelijk heb verteld. Ik zou graag wat reacties horen.
Ik wil een klein deel van m'n leven hier met jullie delen omdat ik denk dat ik hier op de goeie plek ben.
Afgelopen weekend heb ik met 4 mensen een trip gemaakt. We zouden eigenlijk met 6 mensen gaan maar door omstandigheden vielen er 2 af. Bij deze 2 zat m'n beste vriend, die ik toch al wel ruim 5 jaar ken, ik ben zelf 22.
Bij de 4 die wel meegingen zat een vriend (ik noem hem hier even als B) en collega, mijn vriendin (M, ik heb hier al 7 jaar een relatie mee) en een andere vriend (R) die ik niet zo goed ken als B, en ik.
R deed voor de eerste keer paddo's waarbij ik hem al weken over paddo's vertel en wat er allemaal kan gebeuren.
Voor mij is een trip iets heel bijzonders (voor wie niet
) en ik wil er dus ook voor 200% van genieten! Gelukkig weet iedereen dit omdat ik het figuurlijk van de daken afschreeuw zo enthousiast ben ik erover!Ik had dus een hele voorbereiding vooraf gedaan, het huis schoongemaakt, kaarsjes aan, mooie muziek (waar we allemaal van genieten gelukkig)! Er hing echt een goeie sfeer!
Enfin, toen de trip nog maar een uurtje onderweg was begon ik me te storen aan R omdat hij zich een beetje als een clown gedroeg.. ik vond hem irritante vragen stellen en heel erg zeurderig over de kleinste dingetjes..
Omdat M dat ook wel zag en hem een beetje tot rust probeerde te krijgen belandde ze een beetje in R z'n wereld en kon hij haar erg snel aan het lachen te krijgen.
Ik vind dit helemaal niet storend want ik vind het juist mooi om haar te zien lachen
Ik ben een kwartiertje later met M naar boven gegaan en we raakten aan de praat over R, dat ik me aan hem irriteerde. Even later lagen we op bed en bedacht ik me wat ik eigenlijk mis aan M, want ik vraag me de laatste tijd af of ik voor de rest van m'n leven met haar door wil.
M ging naar beneden en ik bleef boven. Ik bedacht me dat, stel dat het uit gaat, hoe zal haar leven verlopen. Ik kon me zomaar voorstellen dat ze wel eens zou kunnen vallen voor iemand als R omdat ze vaak snel voor een makkelijke oplossing kiest. En daarmee zou ze ook snel kunnen vallen voor iemand die haar snel vrolijk maakt.
Ik besloot het er over te hebben met S, m'n beste vriend die er dus niet bij was. Ik heb er echt heel goed over nagedacht om hem op te bellen want ik weet heel goed dat zo'n gesprek vaag kan overkomen voor S. Ik besefte me dat ik eigenlijk super helder was dus belde ik hem op.
Ik begon te praten, wat me echt heel goed afging want ik wil niet dat ik vaag overkom. Ik vertelde hem over dat R me irriteerde en dat ik net over M nadacht. Ik vond het super om het er alleen al met hem over te hebben en we raakten even aan de praat.
M kwam boven en ik zou hem zo terug bellen. Ik ben daarna naar buiten gegaan om hem weer te bellen waar ik niet gestoord zou worden. Het ging weer over M en ik raakte steeds dieper in het feit wat ik nu moet doen met haar en mijn leven. Wil ik met haar verder, want we hebben echt een goeie relatie, of wil ik kijken of ik echt de ware heb gevonden.
Ik werd er emotioneel van omdat ik twee dingen wil. M niet kwijtraken en weten of zij de ware is! Maar tegelijk kan niet.. en ik wil wel weten of zij de ware is. Ik kon me m'n hele leven schetsen zonder haar maar ook met haar. Zonder haar, waar en hoe zij dan zou leven... ik kon het me voorstellen met iemand zoals R en tegelijk kon ik het niet over m'n hart verkrijgen om haar droom te doen vallen.
Ik heb het er namelijk al een aantal keer over gehad, dat ik niet weet of zij de ware is, en omgekeerd is dat voor haar voor meer dan 100% zo.
Ik vroeg S om hij langs wilde komen om het er over te hebben. Hij was bij zijn vriendin maar kwam toch langs
Ik belde hem nadat hij in de auto zat weer om de tijd te doden en al snel praatte weer over van alles en nog wat! Heerlijk vind ik dat met hem!
Ondertussen was ik toch al wel drie kwartier buiten en is M me gaan zoeken. Toen ik M zag werd ik gelijk weer emotioneel en hing ik op met S. Ik heb daarna precies uitgelegd aan M wat ik voelde waarbij we echt een heel goed gesprek hadden over mijn en haar gevoelen en over onze relatie.
Blij toe zijn we terug gelopen naar huis en kwam S binnen. Ik blij om hem te zien natuurlijk en ik zei, "gelukkig weet je al precies hoe het zit".
Waarop hij me aankeek en zei "nou, ik weet eigenlijk helemaal niet hoe het zit..?" en "het klonkt allemaal vaag".
Toen brak echt m'n klomp en vroeg hem wat hij had begrepen van ons gesprek dan. Hij zei dat ik wel een paar zinnen had vertelt en dat hij begreep dat het wel serieus was. Voor de rest was het een beetje "gebrabbel" zoals hij het omschreef.
Ik dacht na en bedacht me direct, "ik heb toch heel helder gepraat?!". Ik begon terug te denken aan wat ik allemaal had gezegd en kon me dan ook nog super voor de geest halen! Ik vertelde hem wat ik allemaal had gezegd en daarop was het antwoord telkens "ja, idd, dat heb je ook nog gezegd".
Om een beeld te vormen van S. Ik voel me echt lekker bij hem in de buurt maar hij is een chaoot, een verkoper en kan soms de waarheid met leugens mixen als hij daarmee een/z'n fout kan weerleggen.
Ik bedacht me daarop dat hij waarschijnlijk niet goed naar me geluisterd had omdat hij wist dat we met z'n allen aan het trippen waren. Vreemd genoeg wilde hij dus niet toegeven dat hij niet goed had geluisterd en dat ik aan het brabbelen was.
Ik ben daarna met een vet vaag gevoel gaan pitten want ik heb voor het eerst van m'n leven aan mezelf getwijfeld.. Dat doe ik normaal nooit.
Maar zou het mogelijk zijn dat ik idd gebrabbeld heb en dat ik het alleen in m'n hoofd op een rijtje had of lijkt het aannemelijker dat hij niet goed geluisterd heeft. Het mooie is namelijk dat toen hij er was, ik prima met hem kon praten. En eerder die avond ook al twee keer met m'n vriendin zoals vertelt.
Phoe, het is een heel verhaal en ik hoop dat ik het duidelijk heb verteld. Ik zou graag wat reacties horen.
