mysticwarrior
Holofractale de l'hypervérité
- Inscrit
- 17/8/07
- Messages
- 4 054
Het is hier al veel vaker besproken, maar ik zelf, wil echt een nieuwe draad over dit onderwerp beginnen. Het zit namelijk zo, ik ben zo'n beetje mijn halve periode hier op aarde depressief geweest. Rond mijn 18e kreeg ik uiteindelijk te horen dat ik een borderline persoonlijkheids stoornis had, deze gedachte nekte mij voorledig, want wat moet je met een stoornis waar niet veel tegen valt te doen?
Het was dacht ik, in deze zelfde periode dat ik voor het eerst paddo's ging gebruiken. De eerste keer dat ik dit deed, was eigenlijk uit ongeloofwaardigheid. Ik kon namelijk niet geloven dat het mogelijk zou zijn om dingen te zien die je met een normaal bewustzijn niet kon zien. Ik weet niet meer precies wat voor paddo's ik toen heb gehad, maar ze waren heftig genoeg dat ik met verbaasde ogen heb toegekeken hoe de wereld om mij heen begon te veranderen. Ik heb het echt als een goddelijke ervaring ervaren.
Ik heb vaak genoeg gelezen, dat je niet moet trippen wanneer je depressief bent en ook absoluut niet in een onvertrouwde omgeving. Nou, laten we het zo zeggen, ik had werkelijk alle voorwaarden genegeerd, die juist verstandig zijn bij het gebruik van paddo's.
Het eerste gedeelte van deze trip ging eigenlijk best goed, maar omdat ik de enige was die tripte in een groep van zo;n 10 mensen, besloot de rest dat ze de stad in wouden. Dus ik met mijn trippende kop achter deze groep aanlopen en het voor mij onbekende leeuwarden verkennen. Hier ging het dan ook een beetje mis, ze wouden namelijk een cafe in, waar ik niet in mocht vanwege m`n gabber look(ik had toen altijd trainingsbroeken aan, een pet, en sportschoenen.) Dit werd niet goed gekeurd door de bewaker, maar m`n vrienden hadden dit niet door, waardoor ik in mijn eentje buiten stond te trippen. Ik heb mij toen maar verstopt in een klein hoekje tegenover het cafe. Ik ben toen in elkaar gedoken en heb daar behoorlijk lang gezeten.
Maar toen de paddo's begonnen uit te werken, begon ik te beseffen dat het leven niet zo simpel was, als dat wat ik altijd had gedacht. Het gaf mijn leven een slinger, en ik besefte dat er meer was om te ontdekken. De dagen er naar begon ik als een boekenwurm informatie over psychologie, spiritualiteit etc te verslinden. Ik begon steeds meer te beseffen waar het allemaal daadwerkelijk om ging, maar het werd niet makkelijker. Het werd juist moeilijker, ik ging de maanden daarna gebukt onder een zware depressie.
Achteraf, denk ik dat deze trip mij dichter bij me zelf heeft gebracht, waardoor ik de periode daarna, maar met m`n zelf werd geconfronteerd. Die depressie verplichte mij, om er weer bovenop te komen. En dit is ook wat er is gebeurd.
Ik ben nooit echt stabiel geweest, maar heb de grootste problemen kunnen laten rusten en mijn leven weer voor een deel op kunnen pakken.
Hierdoor ben ik sindskort heel erg geinterreseerd naar onderzoek van psychedelica op therapeutische basis. Ik ben dan ook van mening dat psychedelica bepaalde groepen mensen zo goed kan confronteren met zichzelf, dat deze mensen door de ervaring en door de confrontatie's, beter instaat zouden kunnen zijn om de draad weer te kunnen hervatten.
Hoe denken jullie hier over, en wat zou de perfecte manier zijn om psychedelica als therapeutisch middel te gebruiken? Bestaat hier meer informatie over, ik zelf heb namelijk nog geen goede informatie kunnen ontdekken. Daarnaast ben ik heel erg nieuwsgierig naar mensen die paddo's of psychedelica ook als een helend middel hebben ervaren.
Ik zelf denk dat psychedelica, je gedachten als een pak kaarten door elkaar heen schudden, zodat er weer nieuwe mogelijkheden voor je zijn om nieuwe verbindingen naar betere gedachten te kunnen maken.
En dan nog een ander punt, ik heb nu op een aantal plaatsen gelezen dat Ayahuasca als een genezend middel word ervaren, zijn er ook mensen die dit middel als therapeutisch kunnen omschrijven, want ik zit er over na te denken om zeer binnenkort dit is uit te proberen.
Groetjes,
Mysticwarrior.
Het was dacht ik, in deze zelfde periode dat ik voor het eerst paddo's ging gebruiken. De eerste keer dat ik dit deed, was eigenlijk uit ongeloofwaardigheid. Ik kon namelijk niet geloven dat het mogelijk zou zijn om dingen te zien die je met een normaal bewustzijn niet kon zien. Ik weet niet meer precies wat voor paddo's ik toen heb gehad, maar ze waren heftig genoeg dat ik met verbaasde ogen heb toegekeken hoe de wereld om mij heen begon te veranderen. Ik heb het echt als een goddelijke ervaring ervaren.
Ik heb vaak genoeg gelezen, dat je niet moet trippen wanneer je depressief bent en ook absoluut niet in een onvertrouwde omgeving. Nou, laten we het zo zeggen, ik had werkelijk alle voorwaarden genegeerd, die juist verstandig zijn bij het gebruik van paddo's.
Het eerste gedeelte van deze trip ging eigenlijk best goed, maar omdat ik de enige was die tripte in een groep van zo;n 10 mensen, besloot de rest dat ze de stad in wouden. Dus ik met mijn trippende kop achter deze groep aanlopen en het voor mij onbekende leeuwarden verkennen. Hier ging het dan ook een beetje mis, ze wouden namelijk een cafe in, waar ik niet in mocht vanwege m`n gabber look(ik had toen altijd trainingsbroeken aan, een pet, en sportschoenen.) Dit werd niet goed gekeurd door de bewaker, maar m`n vrienden hadden dit niet door, waardoor ik in mijn eentje buiten stond te trippen. Ik heb mij toen maar verstopt in een klein hoekje tegenover het cafe. Ik ben toen in elkaar gedoken en heb daar behoorlijk lang gezeten.
Maar toen de paddo's begonnen uit te werken, begon ik te beseffen dat het leven niet zo simpel was, als dat wat ik altijd had gedacht. Het gaf mijn leven een slinger, en ik besefte dat er meer was om te ontdekken. De dagen er naar begon ik als een boekenwurm informatie over psychologie, spiritualiteit etc te verslinden. Ik begon steeds meer te beseffen waar het allemaal daadwerkelijk om ging, maar het werd niet makkelijker. Het werd juist moeilijker, ik ging de maanden daarna gebukt onder een zware depressie.
Achteraf, denk ik dat deze trip mij dichter bij me zelf heeft gebracht, waardoor ik de periode daarna, maar met m`n zelf werd geconfronteerd. Die depressie verplichte mij, om er weer bovenop te komen. En dit is ook wat er is gebeurd.
Ik ben nooit echt stabiel geweest, maar heb de grootste problemen kunnen laten rusten en mijn leven weer voor een deel op kunnen pakken.
Hierdoor ben ik sindskort heel erg geinterreseerd naar onderzoek van psychedelica op therapeutische basis. Ik ben dan ook van mening dat psychedelica bepaalde groepen mensen zo goed kan confronteren met zichzelf, dat deze mensen door de ervaring en door de confrontatie's, beter instaat zouden kunnen zijn om de draad weer te kunnen hervatten.
Hoe denken jullie hier over, en wat zou de perfecte manier zijn om psychedelica als therapeutisch middel te gebruiken? Bestaat hier meer informatie over, ik zelf heb namelijk nog geen goede informatie kunnen ontdekken. Daarnaast ben ik heel erg nieuwsgierig naar mensen die paddo's of psychedelica ook als een helend middel hebben ervaren.
Ik zelf denk dat psychedelica, je gedachten als een pak kaarten door elkaar heen schudden, zodat er weer nieuwe mogelijkheden voor je zijn om nieuwe verbindingen naar betere gedachten te kunnen maken.
En dan nog een ander punt, ik heb nu op een aantal plaatsen gelezen dat Ayahuasca als een genezend middel word ervaren, zijn er ook mensen die dit middel als therapeutisch kunnen omschrijven, want ik zit er over na te denken om zeer binnenkort dit is uit te proberen.
Groetjes,
Mysticwarrior.