Dit had ik gepost op dhp. Tripreportje van afgelopen vrijdag, was mn tweede keer dmt. Geniaal spul, kan niet anders zeggen. Instant +++
dus bij deze: mijn experience-approximation (oftewel ervaring-benadering :grin
situatie
21:19
ik (75 kg, lichtelijk brak vd dag ervoor) bij homie thuis. sfeer goed, chill, iedereen heeft een lig of hangplek, chillmat, grote bank, hangmat etc...
ik ben proefkonijn, once again.
Fantafles, pijpje ingedaan, achterin klapgat gemaakt. sigaret gerookt zodat we as in het pijpje konden doen. 11 a 12 mg. 5meo-dmt erop, as daaroverheen.
Muziek: entheogenic - spontaneous illumination. Wierook: nag champa. dit om al mijn zintuigen te stimuleren. biggrin.gif
Ik ga liggen op de bank, neem een zo comfortabel mogelijk positie in. Ik kijk tegen de muur van de kamer aan die met een bos behangen is. Ik steek de vlam in het pijpje, net zo lang tot de fles vol rook is. Dan geef ik de fles aan iemand anders (kan ik me niet herinneren overigens) en houd de rook zo lang mogelijk binnen.
Het moment van uitblazen weet ik nog, daarna word ik achterover geslagen en neemt de dmt bezit van me, van binnen naar buiten, binnenstebuiten, ondersteboven. Alles wordt alles, het overspoelt me en ik kan alleen maar heel diep ademhalen en mijn handen over mn gezicht laten gaan, ik denk om nog íets van de realiteit mee te krijgen. Wat gebeurt is onbeschrijfelijk. De muziek wordt intens en allesomvattend. Al mijn zintuigen smelten en vermengen zich met tsja, wat? Met mijn ogen dicht zie ik de stilstand van mijn hoorgeurzievoelproeftijdszintuig. Alles staat stil en is toch altijd anders. Onbeschrijflijk. NIET te vatten, en al helemaal niet in woorden. De muziek leidt mijn trip.
Mijn benen maken lichtelijk schoppende bewegingen en mijn handen trillen een beetje. Overall een plastic gevoel, net als de vorige keer. De smaak is plastic/ig (niet erg vies trouwens) en mijn lichaam voelt ook plasticachtig. Misschien omdat het geen natuurlijke dmt is?
21.31 Ik kan weer praten, maar 't enige wat er uit komt is: hooooly fuck, sick, jezus, seeensebleeeeeeeeend. :grin: en ik moet intens grijnzen om de bizarheid ervan.
21.45 Ben er weer een beetje uit, als de muziek harder gaat en ik mn ogen dicht doe voel ik nog wel een soort vortex waar ik in zit, maar ik voel dat het einde telkens verder weg staat. ik wil terug!!
Na een uur weer helemaal terug op aarde, waarna ik mn vriend het kan zie doen. Hem overkomt - in zijn woorden - een totale chillheid.
Ben benieuwd of ik wel echte visuals krijg met een grotere dosis. Maar voorlopig is dit mijns inziens de meest briljante drug die er is. Onvatbaar, onbeschrijflijk en onvergelijkbaar. Deep respect!